Aynalardaki çaresiz bakışlarımıza, ıslak bahaneler uyduruyoruz elmalı şeker kıvamında
Hani yedikçe kazığı kalan avuçlarının arasında...
(2002/ANKARA)
Ellerimden kayıp gitmesin diye bir hayatı tutma çabası mı bu,
yoksa tutacak bir şey olmadığı için kalanla yetindiğim acı bir durum mu?
bilmiyorum.
ağzım açık yağmur yakalıyorum,
kaçırdığım aşklar niyetine.
hepsini toplayıp deniz yapıyorum, üstümde martılar uçmasada.
Gittiğini söylüyorsun ama
Aslında ikimizde biliyorduk hiç gelmediğini
“Fazla kalmıcam geçerken uğradım” sevdalanmaları yaşadığını
Kalacağını düşündüğüm zamanlarda her yeri gözlerinin mavisine boyayan ben
Gecenin bi saatinde oturmuş
Bu devirde aşkı bulmak,
bu sıcakta, yattığın yatakta, ayağınla soğuk yer aramak gibi.
tam buldum diyorsun, olmuyor.
Anıları gri battaniyelere sarıp götürdü nakliyeciler,
Kokunda gitti evden şimdi.
Yüzümdeki bu keder, bu boş duvarlar izdüşümüdür yalnızlığımın.
Şiiri bile fazla bir aşka, roman yazmanın mükafatıdır şimdi yüzümü alkolle yıkadığım sabahlar.
Aklımda bir kamyon kasası ve birkaç puslu anı var şimdi
Mazimi şarapla yıkıyorum…
Anladım ki,
sen güneşsin, ben yağmur,
ne zaman bir araya gelsek,
bütün renkler birleşip,
bir kuşak olur bizi sarıp, ayırmamak için
Bir daldaki iki elma kadar bile uzak kalamıyorsam ellerine
Gözlerimdeki çocuk ıslak ıslak ağlıyorsa her gidişinde
Aşk değil de nedir peki bu hüznün adı?
2002/ANKARA
Birden kafama diktiysem kusuruma bakma;
Bilmediğimden değil elbet,
Lakin sana bu kadar susamışken,
nasıl oturmayı bekleyip, 3 yudumda içeyim...
Şimdi kalkıp gitsek seninle
Aykırı bir sonbaharın yaprak desenli sahnesine
Elimiz terler mi zannediyorsun yaz sıcağında olduğu gibi?
YALAN...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!