Hüseyin Özcan Şiirleri - Şair Hüseyin Özcan

kim olursa olsun farketmez,
bir başkası olmasın yanında…..
kimse sana bakmasın benden başka
kimse konuşmasın seninle benim haricimde,
benim konuştuğum gibi…

terkedişler vardır,
hani hiç veda edesi gelmez insanın.
giden yolcusunun boynuna sarılır ya,
ardından bir el bile sallayamaz hani
kalkamaz ya kollar bir türlü.

sen bu denizleri bilmezsin gülüm,
bu sularda zamansız eser rüzgarlar,
alır götürür bilmediğin yere……
belli ki hiç vurmamış fırtınalar yelkenlerine
dayanamazsın bu denizlerin amansız dalgalarına,

Sesine ses veren olmayınca,
Aksı vurunca duvarlardan
Kulaklarına yalnızlığının.
Cevaplayan olmayınca sorularını,
Duyan olmayınca feryatlarını,
Sessizliğe düşman oluyor insan.

belliydi gidişinin ayak sesleri,
bir başka terkedilişin acısını
çıkarırcasına ve acımasız
sebepsiz ve ani oldu gidişin…..

bu aşk nasıl birşeydi biliyormusun
hani bilinmeyen bir yola gidersin de
gider gider de, hala geldim diyemezsin ya
hani yol bitmez,bıktırır,bezdirir ya
işte öyle......
ve varışı olmayan bir yolda

bana öyle bakma ne olur,
say ki ben de senin gibi biriyim….
say ki kardeşinim senin…..ya da yakınında biriyim…
öyle nefretle bakma,
ben de senin gibi ekmegin peşindeyim…..
sabahın köründe buradaysam eğer,

olmayacak bir sevdaya hasret çekmek,
gelmeyecek bir yolcuyu beklemek gibi.
ne acı…………
kulakların sesleri dinler hep,
gözlerin yollara yoldaş olur.
bekler ki bir ses versin uzaktan,

Hain bir pusuda vurulmuş gibi,
vurdu gitti beni.
Kim vurduya gittim.
üstelik faili bile olmak istemedi
bu cinayetin…….

dün akşam derin bir sızı duydum yüreğimde,
içim acıdı,yandım.......kahroldum.
bir haber geçti,
tv de ana haber bülteninde,
doğduğugünde ölümüne karar veren,
sanki,