Hüseyin Özcan Şiirleri - Şair Hüseyin Özcan

çocukluğumu hatırlıyorum,
ne çok özenirdim büyümeye,
küçülen ayakkabılar sevindirirdi beni,
beli sıkan pantolonlar,
yakası düğmelenmeyen gömlekler
bana büyüdüğümü anlatırdı..

bu akşam,
yine sen varsın……
yine sensiz seninle sohbetteyim….
beni sensiz bırakma ne olur……
hiç kaybolma hafızamdan,
silinme………..

derler ki gelen gideni aratır,
yalan….
giden de bir zamanlar gelen değilmiydi…
gelene hoş geldin dedim,
gidenin gidişine de sesim çıkmadı hiç,
sadece üzüldüm….

biliyordum bir gün böyle olacağını,
sonbahar yaprakları gibi,
tek tek, tane tane düşeceğini,
biliyordum…..
ve biliyordum günün birinde,
hem de yakın bir zamanda,

ey yar;
sen şu yalan dünya da,yalan ömrümün,
sen aklımın,sen ruhumun,sen gönlümün,
daim ve sonsuz misafirisin…

bu gözler,

sen benim cemremsin sevdiğim,
önce gözlerime düştün,
havaya düşer gibi ısıttın içimi,
daha bir başka görür oldum dünyayı.
ağaçlar daha bir yeşil,
denizler daha birmavi oluverdi.

kaç kere çaldı telefonun
bilmiyorsun ki gecenin kör vaktinde,
sen deliksiz uykularda iken,
benim uykusuz gecelerdeydi gözlerim…

sen vardın hep gözlerimin önünde,

Hani,bir yüz görürsünde,
ilk kez görmene rağmen,
sanki yıllardır bildiğin……
başka bir güneş doğar içinde sanki….

öyle sevgiyle bakar ki,

Tesadüf;
Aynı zamanda başlamışız bu havayı teneffüs etmeye.
Bir ağustos sıcağında,
Güneşle aynı gün tanışmışız seninle.
Kimine göre tadına doyulmayan,
Kimine göre kahır gibi çekilen bu Alem'e,

aklımdasın dersem sana eğer,
yalan olur…..
şu sıralar aklım başımda değil
sana emanetim………
onun içindir ki deliyim...divaneyim.
sorma beni, nerelerde,ne yapar,