NE MUTLU
Volkanlar patlar da yanardağımda
Ne garip zirvemi karlı sanırlar
Bir gülü tutamadım gönül bağımda
Ne hazin bülbülümü sırlı sanırlar
Nerden Çıktın
Nerden çıktın sen nerden?
Karşıma benim bugün.
Sevemem ben yeniden,
Sevgimi gömdüm o gün.
NE VAR
Öyle beklerim ki seni meleğim
Toprağın suya özlemi kadar
Bir kere görmektir seni dileğim
Hadi şimdi çıkıp geliver ne var
NEYLEYİM
Baldan tatlı söz söylesen her dakka
Yârini sarmayan eli neyleyim
Beş vakitte yalvarsan da sen hakka
Yârini sormayan dili neyleyim
Sen Nöbetteyken
Sen nöbetteyken ben
Öğlene kadar uyuyordum
Pek kahvaltıya vaktim olmuyordu
Neyi beğenirsem onu yiyordum
Sen nöbetteyken ben
“O”
O, soluk ve renksiz,
Suskun ve ıssızdır.
Ürkektir çoğu zaman,
Dokunsan ağlayacak,
Sessizken çaresizdir.
Oğul
Derde düşmeyen hiç derman aramaz,
Gönül bulduğundan onar mı oğul?
Maşukun derdine lokman yaramaz
Ab-ı hayat içse kanar mı oğul?
Ölüm
Bir gün öyle ansızın,
Hiç beklemediğimiz bir vakitte,
Son nefesimizi vereceğiz.
Ölüm bu; hep “geliyorum” dese de
Ne zaman geleceği bilinmiyor.
ÖLÜM
Hint kumaşından sanma kendini
Bir gün gelir bir gün değerin düşer
Fayda vermez göstersen de fendini
Biri çıkar bir gün yüreğin deşer
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!