bilmiyorsun
seni görmek hayali ile yaşıyorum
dalga dalga köpürüyor deniz
seni köpükler adedince seviyorum
sevmiyorsun
güzelim sen bilmezsin
deniz bir balık olsam alırmısın beni
hırçın dalgaların korur mu kimseyi
deli köpüklerinde bir saklanabilsem
istermiyim başka hiçbir şeyi
kayalık olsam kıyında bir parça
ve dağıldı herşey
pamuk ipliğine bağlı sevdaların
tutsaklığı hüküm sürmez ki gönlümde
ben ki sevecen gülüşlerin
arsız sevişmelerin tutkunu
ve dağıldı herşey
Sende en az ben kadar ben değildin
Hangimiz kendimizdik ki kendimiz kadar
Bu ikircikli halde sıkılmıştım kendimden
Şimdi dört kişi mi olacağız senle ben
Kalsın zaten kendime bile fazlayım ben
tahta boşluğa bir ölüm düşer
hayal et derim korkar çocuk yanım
düşlemekten ve düşmekten
kuşlar çırpınır küçük yüreklerde
uçamaz yanarken diğer yarım
bütün değil hayat tüm değil
Artık daha çok ben olamam
Gerisinde kaldım hayatın
Kaçırdık mı o treni
Erişilmez mi huzuruna rahatın
İleri bir adım atamam
Artık daha çok ben olamam
dalga
ki yaşamaktır aslında
gidip gelmelerin biri
doğumdur ölümün farkına
farktır ne eksik ne fazla
hayat varolmanın kiri
En kuytu yerlerinde gizli tadın
Kimsenin görmediği
Benim bildiğim
İçimde saklıdır adın
İçim dedimse yerdir
Seni sevmeyi öğrendiğim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!