insan diyorlar
iki bacak üstündekine
bu nasıl hüsnü zan
bakmadan içindekine
saçlarına dökülür yüreğim
ki yerdir kokusuyla büyülendiğim
ve gönlümü hapsettiğim
sanma zindandır benim için
cennettir yaşamayı öğrendiğim
sevdiğim sensin en kıymetlim
Ah bu açılmışlığın yok mu gül gibi
Çiçek gibi koklamaya doyamadığım
İçmişliğim var ya hani seni
Bir arı gibi senden bal yapmışlığım
Taze hava gibisin enfes
İçine düştüğümde çıkan ses
bugün
hergünden farklı bir gün
ve sen
hergünden daha güzel
yaşamaya hevesim sen kadar
sen dünya kadar
ölüm ne dediler
susmasıdır aklın dedim
hiç ölmeyecek gibi konuştular
hiç susmayacak gibi öldüler
Beni sevme sakın
Ne kadar seversen
Yüreğim o kadar acıyor derinden
Çünkü bu aşka karşılık veremem
aymera
yeryüzünün en güzel varlığı
hayattaki mutlu anların kaynağı
nasıl bir vahşete müptela ruhum
seni ılık ılık öldürmek istiyorum
bir bilinmezliğe karışıyor ruhum
adından bile bihaber bu gecede
kayboldu çizgisi düşüncenin ve ufkun
aşk kelimesi kalmadı bir hecede
gönlüm gönlünün sahiline varmak üzere
ve kimseler bilmese de
Açlık sınırı bilmem kaç milyon
Ölüm sınırı bunun yarısı
Fakat insanımızın yaşamı
Bilmem kaçın yarısı
Yani ölümün yarısı
Yaşamın kaçta kaçı
içime çekerken her iç nefesini
parçalanıyor içim
kaybederken şeklini her biçim
gözlerimde resmi senin
bir uğultuysa yaşamak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!