Hikmet Tekin Arslan Şiirleri - Şair Hikm ...

Günü geceden ayırmam
Her daim ben içerim.
Eş dost bir isim bulmuş bana
Ben ayyaşım, ayyaş gezerim.

Şişelerin dostuyum,

Oy kadife yüzlü bebeğim,
Ne badireler atlattık seninle kuzum benim.
Hani ölecek demişlerdi ya sana;
İçimde her bir tekmenle itiraz etmiştin sende.
İki seçim şansım vardı hatırlar mısın?
Senin hayatına karşılık benimkisi,

İllâki deniz olsun bana akan
Ya da benim akıp kaybolduğum.
Hırçınlaşsın aynı benim gibi dalgaları,
Benim kendime vuruşum gibi
Kükreyip kayalara vursun dalgaları.
Derin oldun denizim hem de öylesine derin ki;

Öyle böyle değildi benim kavgalarım,
İç içeydi, göğüs göğüseydi vuruşmalarım.
İsyanımı yumruklarla duvarlara taşımıştım,
Kırıp dökmüştüm yaşadığıma dair tüm izleri.
Sus pus olduğum gecelerin sabahında,
İsyanımı bastırmıştım avucumun içinde,

Akdeniz sana akıyor sanki,
Sen neredeysen, gün oradan ağarıyor.
Toplanıp beni terkederken umutlarım,
Yağmur bulutu gibi
Senin olduğun yerden üstüme yağıyor.
Çıkmz sokak denen yollar sende son buluyor.

Bir yaprak bile dalında bu kadar kalmaz
Bir toprak bile nadassız duramaz,
Hiç bir acı sonsuza dek kalmaz,
Sen bende asırlık çınar gibisin.

Gölzerin yalan mı söylüyor?

Sessizliğinle hüzünlerimi dağ yaptın,
Ben kendimi güçlü bilirdim, aciz kaldım.
Hasret odunla beni sen yaktın,
Ben yanarım derdim, yangınların ortasında kaldım.
Yıkılmaz çınardım, sen yokluğunla beni yıktın,
Güçlü değilmişimi sensizliğinle beni tarumar yaptın.

Yıllar sonra bedenim gene infilak eşiğinde
Pişmanlıklarım diz boyu içimde.
Ah diyorum kendime, akılsız bir çare;
Nasıl yaktım kendimi göz göre göre.
Tövbe etsem, bilirim tutmaz dilimde.
Gene titriyor ellerim,

Bir düş tarlasıydı içinde koşturup durduğum,
Sazlıklardı bazen çakılıp kalıp cebelleştiğim
Ağustos' un en kızgın günleriydi yanıp durduğum
Aralık' ın en ayazlı günleriydi üşüdüğüm.
Ama her yerde sen vardın, seninle kaldım.

Sessiz kaptan,
Sana sesleniyorum duy sesimi
Rotanı çizmişsin sen
Benden gizli gizli.

Güneşimi almışsın,