Hekim Coşkun Şiirleri - Şair Hekim Coşkun

(Yol Üstü Gölgelerinde)

İki arkadaş karşılaşırlar kısa bir anlık ayaküstü hal hatır sorarlar
Nede olsa güne başlangıçta işe varma telaşındadırlar.

Merhaba dostum

Bir insan hem devrimci ve hemde ŞİRİN olabilir mi?
Devrimci kişilik, ideolojisinden taviz vermeden ama esnek politik taktiklerle kendini ifade edebilendir.
Politik esnek derken, ŞİRİN gözükmek için milyon taklalar atmak demek değildir.
Sanal rehavet nedeniyle kendini kaptıran bir çok kişinin, GÜÇTEN YANA kişilik serğilediğine yaşam da da şahit olmuşuzdur.
BUKALEMUN gibi yere ve zemine uymayı büyük bir ustalıkla başaranlar, bir süre kendini yaşatıyor olsalar da sonuçta PAZARA kadar gidenler kervanında hak ettiği yeri halktan ve gerçek devrimcilerden şamar yiyerek bulurlar.
AGZI OLAN KONUŞUYOR diye bir laf var ya halk arasında.

ev dünyamdı benim, kendimi hapsettiğim
baş başa kaldığım kendimle savaştığım
tabak, bardak kırıp, yorgan-döşek yaktığım

pirenin deve
devenin çam devirdiği

Dün bir katil ile sohbet ettim. Katil dediysem bende sonradan katil olduğunu öğrendiğim için hiç korkmadan sıcak bir sohbet ettim.
Bu deli ölmekten korktuğu için kavga ettiği düşmanını öldürmüş.
Mahkemelerde de sahtekâr avukatları onu kurtarmak için akli dengesinin yerinde olup olmadığını tespit ettirmek için akıl hastanesine sevkini talep etmişler.
Avukatlar; katilin eline bulaşan kanı temizlemek için ruhlarını satarken, sohbet arkadaşım katilin anlattıkları daha çok sinirlerimi bozdu ve dışarıda herkesin deli olduğu düşüncesini bende uyandırdı.
Deliye hergün bayramlardan birini yaşarken, sohbet arkadaşımın anlattıkları delilikten korkuttu beni.
Yani artık deli olmak istemiyorum. Daha önce olsaydı, deliliğin çok güzle bir şey olduğunu düşünürdüm, değilmiş((

kocaman, kirli elleriyle
yarınları çok gördüler
tanımazdık,bilmezdik
ve bize sorulmadan sunulan bu yaşam
size keder
bize ölüm getirdi

Ülke gerçekliğimizi, kendi gözlemlerimden ve dilimin döndüğünce anlatmaya çalışacağım. Bunu yaparken öncelikle toplumsal alışıklığımız olan KÖTÜYE BAKIP ŞÜKRETMEK anlayışlarımızın, bizi ilerletmek yerine gerilettiğini bilince çıkararak tartışabilirsek bize çok şeyler kazandıracağına inanıyorum.
Öncelikle toplumsal yaşamımız, insanca yaşama istemlerimizin çok gerisindedir.
Devletin asli,ana, öncelikli görev ve SORUMLULUKLARI arasında olan EĞİTİM ve SAĞLIK sisteminden başlayacak olursak, evrensel insani değerlerinin çok gerisinde ve nerdeyse YAŞAM HAKKINA kast edecek yerdedir…
Devletin görev ve sorumlulukları arasında olan, ancak bu sorumluluklarını PARAN KADAR SAĞLIK – PARAN KADAR EĞİTİM’E dönüştürmüş bir sistemde; ; ; EN KÖTÜ GÜNLERİMİZ BU GÜNLER OLSUN deriz.
Razı olmak, kabullenmek, kaderimiz saymak, şükretmek toplumsal hastalıklarımızın başında gelen özelliklerimizdir.
Bizden daha ileri bir toplumsal yapıya imrenerek bakar, kıskanırız. Ama o ileri toplumsal yapılar gibi yaşamak için çaba göstermeyiz.

bana yakın oluşunda,duruşunda,
farkındalığında yaşamın
çalkantılarında,
biz bize idik,söz verdik,
ben olacaktım.
sen eşsiz,mükemmel

şiirimsin sen,
nokta koymadığım cümle(m) /alemimsin
her mısramdan sonra ahayın iş de (,)
virgül koymadığım özgürlüğüm sün
nerede durulacağını dikte eden tüm yasaları/gemilerimle birlikte yaktım,
işgal altından kurtarmak istemediğim düşüncelerimde

sen bana,
seni sevdim deme
sen hep öyle kal….
öylesine yürekli,öylesine şiirsel…:
hep böyle,bebek dokunuşu,kokusuyla kal:
-seni sevdim……

kelebekler özgürdür
genç yaşar genç ölürler
belki yaşamı bahar havasında sevdikleri içindir
belki,
belki karanlık ve kışı sevmedikleri için.
belki; ateşe ve ışığa yakın yaşadıkları için