Hazan Gelmiş Şiiri - Behçet Bilgiç

Ötmüyor artık bülbüller
Hazan gelmiş şu bahçemde
Açmaz oldu artık güller
Var bir hüzün var içimde

İçimde bir bitmez sancı
Hayat ne kadarda acı
Her şey bana çok yabancı
Herkes bir başka biçimde

Çoktan kurudu gözlerim
Yok bakmaya benim ferim
Sanki tutsak bir neferim
Özgürlüğe ferman kimde

Su aldı artık bu gemi
Bak geldi hazan mevsimi
Ömrümün artık son demi
Hakla vuslatım nerede

Nerde hakka kulluk nerde
Nefsimiz arada perde
İşleriz günah her yerde
Kaldık çıkmaz bir derede

Gel kul Behçet kendine gel
Boğar seni boğar bu sel
Bağla hakka gönlü tel tel
Kalma kullukta geride