Hayrat Emir Şiirleri - Şair Hayrat Emir

Orman da yükselen yangınlar
Her tarafa yayılan dumanlar.
İçeride korkudan yönünü şaşırmışlar
Yolu kapatan odunlar.

Aklımı kaybediyorum,

Sadece bir kağıt parçası
İnsanı mutlu eden
Mutlu olamazsa küser senden
Sevmez seni

Kağıdı eline tutuşturursan

Deniz
Dalgalı ve dengesiz
Yapraklar
Serinletici ve savruk

Gidiyorum

Karanlık çöktü.
Geceye mi?
İçime mi?
Onu henüz çözemedim.
Her karanlık çöktüğünde,
Vardır bunda da bir hayır diyorum.

Şu karanlık dünya da
Yaşayan ölüyüm
Nefesim sıcak
Ruhum üşüyor

Yol’a düştüm

Ne sordular,
Ne de dinlediler,
Sadece konuştular.
Bilmeden.

Ağaçlar yaprak döktüğünde,

Kargalar soğuktan
Yönlerini şaşırmış,
Rüzgar kargalarla
Beraberinde esiyor.

Ben esen rüzgarın

Aşk dediğin, neyden notalardır
Süresizce serçelerin uçması gibidir
Aşk, içinde kasırgadır
Ritimsiz kalbin atmasıdır

Aşk anlık olmaz

Kayıp bir ev
İçinde buldum kendimi,
Pencereler açık
Ama rüzgar esmiyor.

Kapı kilitli çıkamıyorum.

Birinden kazık yediğimizde “artık yeni sayfa açmanın vakti geldi” diyoruz
Kendimizi kandırıyoruz
Hatamızı düzeltmek yerine
Kaçarak kandırıyoruz kendimizi

Akıllanmaya uzak dünyadayız