Hayırlı evlatlar Şiiri - İsmail Sargın

zamanı behrin birinde
çok mutlu olan bir aile varmış
bu ailede bir anne bir baba ve
iki kız evlat ikide erkek evlad varmış
yaşları gelen evladlar birer birer evlenmiş
ve babanın maddi durumu biraz iyi oldugu için
hepsine ayrı ayrı düğün dernek kurmuş en görkemlisinden
tabi zamanında alın teri döke döke hak kazandığı
parayı şimdi evlatlarına harcamış
tabi hazırcı evlatlar bayramda bayrama gelirler
köy yeriya kışlıkarını anne baba hazırlar
kimisi elin adamına kocam diye
kimiside elin kadınına karım diye yedirirmiş
gel zaman git zaman yaşlar haliyle yerini
ihtiyarlığa almış ve yavaş yavaş el ayak
tutmamaya başlamış
ve tabi normal olarak hem anne hemde baba kendi şahsi temizliklerini yapamaz hale gelirler
baba hasta olur
bazen kendi evlatlarını bile hatırlayamaz hale gelir
anne desen artık oturdugu yerden kalkamaz haldedir ve bir gün şöyle bir hadise yaşanır
bu hayırlı dediğimiz evlatlar arasında bakalım neymiş...
bir bayram günü

ANNE...
çocuklar gelin bakalım karşıma
babanızın şahsi temizliğini ben yapamıyorum
sizlerden biri yapsın hiç yapmadım daha önce
sonuç da evlatsınız der..

OĞLANLAR...
anne ben yapamam uğraşamam da öle şeylerle
yap işte yapabildiğin kadar
yada git de kızlarından biri yapsın
her geldiklerinde çuval çuval yicek götürüyorlar
hem özel yerlerini ben nasıl yapayım ya allah allah
hadi ben kaynanamlara gidiyoruz azda orda oturalım
yapın işte ya yada dursun boş ver
der hayırlı oglanlar
ve anne cevap verir...

ANNE...
peki oglum peki
dediğin yiyeceklerden sizlerde götürüyordunuz
3 yıl öncesi baba baba diye dolanıyodunuz
kredi cektirmek için neyse oglum allahım yardım etsin ben derim kız kardeşlerinze merak etmeyin siz der..

ve anne kızlarına şunları der

kızım ben erkek kardeşlerinize dedim onlarda kızlarına de dediler
babanız malum yaşlandı şahsi temizliklerini yapamıyor
hani yardım etseniz de yapsak kızlar ben hiç yapmadım da sonuç da evlatsınız yani ne olcak

der anne kızlarına
ve kızları şöyle der...

KIZLAR...
yuh anne ya yuhh
ben nasıl yapayım eşlerimiz ne der
saçmalama anne git kendin yap
yapabildiğin kadar bizler elimizi bile sürmeyiz ugraşamayız yani öle şeylerle

ve anne

ANNE...
ama o sizin babanız çoçuklar
nasıl böyle düşünürsünüz bizler yeri geldi
kaza yaptınız yeri geldi doğum yaptınız
altınıza varana kadar değiştirdik babanız la
şimdimi zor geldi bunu yapmak yazık size yazık

der anne kızlarına
ve kızları cevap veririr...

KIZLAR...
valla anne kusura bakma da bizler yapamayız
gir erkek evladlarına söyle onlar yapsınlar
bizim eşler izin vermezler böyle şeylere
hadi bizler kaynamıza gidiyoruz geliriz akşama belki
der kızlar

ve anne öyle bir gülerki ağlanacak haline
ve şunları der...

ANNE...
vay be bak bey evlatlarının yaptıklarına
söylediklerine iyi kulak ver bizlerse onlar için ne fedakarlıklar yapmışız
bizlerse onların yeri geldi altlarına varana kadar temizledik
evlat dedik kötü düşünce olmadı onlarsa
kimi kocalarım der kimi banane anne kendin yap der
bak bey iyiki bu denemeyi yapmışız
yoksa evlat var deyipde güvenseydik
kendi pisliğimizde boğulacakmışız en güzeli
bizler birer bakım evinde yerimizi ayırtalım
bunlara güvenmeyelim
şimdi temizlikde yardım etmeyen evlat yataklara düşersek ki allahım bunların ellerine düşürmesin altımızı bile temizlemezler
sen ne dersin bey der..

ve baba son olarak şu ibretlik sözleri söyler...

BABA...
ben şunu anladım hanım eskilerin bir lafı vardır
bir anne baba dört evlada bakarda
dört evlat bir anne ve babaya bakamazmış
bunu bir kez daha anladım
kalk hanım kalk gidelim bizim yerimiz bakım evi yada kara toprağın eli
bizler evlatların ellerini kirletiriz
vesselam....