Hayati Kork Şiirleri - Şair Hayati Kork

Ben şimdi ağlamasam diyorum.
Tutsam kendimi...
Adam gibi olsam,
Hatta biraz kindarlaşıp
Ona buna saldırarak,
Küfür kıyamet gitsem —

Ürkmeden yorulmadan erken menzile vardın.
O kısacık ömrüne sığdı bir yüce dava.
Topyekûn bir milleti göz-yaş hüzne doladın.
Mekanın cennet olsun Ganire Paşayeva...h.kork

Sabrın en hasıyla kuşat nefsimi.
Merhamet aşkıyla yaşat nefsimi.
Sevgi yumağıyla sarıp sarmala.
Temizle bu bencil haşat nefsimi...

Yaşadıkça ölüm korkusunda olmamalı insan.
Ve hiç bir can bir diğerinin canı havesine heba edilmemeli.
Zül zalime güç katıp;
Canavar olmamalı.
Zincire vurulmuş düşünceler,
Ezilen,

Bir bedende iki insan tanıdım.
Biri huri biri çiyan canavar.
İlk bakışta onu insandır sandım.
Meğersem insanlık onda ne arar.

Dökülürken gözlerim anılarıma tek tek
Zamana bin bir isyan eder de kahrolurum
Aynalarda gördüğüm kim bu porsumuş ödlek
O benden ürker iken ben ondan korkuyorum.

Renkleri neden böyle soluk silik aklaşmış

Gönlümüzden söküp nefreti kini.
Sevgiyi dürelim GEL...iyisimi.
Doğruya kıralım elver dümeni.
Birliğe erelim GEL...iyisimi.
h.kork

Yıllardır göz yaşı kan, bu ne vahşet bu ne lan.
Akıttığın bu kanda boğulacaksın ulan.

Kahrın yakındır senin, yerle bir olacaksın.
Kudurmuşsun yakında belanı bulacaksın.

Gece ağlıyor sandım damla sesi duyunca.
Sana oh olsun dedim karanlığın gözleri.
Hüznü üstüme salıp ağlatmışsın sen bunca.
Şafakları söktürüp günü almışsın beri...
h.kork

Yürekler yangın yeri buzullardan fayda yok.
Bu millet söndürecek gardaşinin közünü.
Felaket her neyse de imanın dahada çok.
Tutacak ellerinden kaldıracak özünü.

Sağanak bir merhamet yağdı yüreğimize.