Hatice Hantal Şiirleri - Şair Hatice Hantal

Dünya, senden ne istedim, bir yudum sevgiden başka?
Hasret koydun dost yüzüne hasret, muhabbete meşke
Varlığım feda eylerdim,günyüzü göreydim keşke
...Var git, sevindir elleri, soldu baharın gülleri...

Çok gördün, sevindirmedin, eylemedin bir gün mutlu

"Kocası´nın Nazlısı" olmayı her kadın beceremez...
Her kadın bu rolün hakkını veremez.
Çünki, bu iş öyle basit ve kolay değildir.Özel bir yetenek ister.
Nazlı kadın olmak sonradan öğrenilen bir şey değildir.Doğuştan itibaren nazlandırılıp şımartılmış olmak gerekir.
Bu kadınlar doğadaki en şanslı varlıklardır...Kocaları da halim -selim,uysal olur.

Kaderde mi vardın, yarsızlıktan mı
Neydi bilmem beni size bağlayan?
Sevgiye mi muhtaç, arsızlıktan mı
Neydi bilmem beni, size bağlayan?

Belki de istedim sizle avunmak,

Yamacımdan geçdi, getdi bayahdan
Seyirderek deli gobel yörüdü
Gısgan gadar adam oldun ayahdan
Pahlanı da, tükel böcük bürüdü.

Yaarnime yeller girdi ağrım var

El´im şaha kaldırdım
Halim dosta bildirdim
Gül yüzümü soldurdum
Kana kana ağladım*****Hatice Hantal

Ne hal geldi başıma

Türk ismin duyunca titrermiş alem
Dedemden duymuştum aklıma geldi
Cihana türk yaymış vermeyi selam
Dedemden duymuştum aklıma geldi*Hatice Hantal

Bir hayvana bile bin hürmet vardı

Dur-duraksız yağıyor kar
Ben titreyip üşüyorum
Ayaz kalbe değiyor yâr!
Buz zemine düşüyorum.

Düşe kalka gittiğim yol

Gün batıyor güneş ölüm yasında
Bir balık takılmış, balıkçı´nın oltasında
Çırpınışlar nafile! Yaşam bitiş noktasında
Son nefes dünya ile ahiret arasında.
Sen ey balıkçı! Denizin ortasında
Al oltanı çek git! Balık can kaygısında

Özü doğru söz doğru
Halk ozan şairleri
Gittiği yol iz doğru
Halk ozan şairleri

Okur yazar hiç bıkmaz

Bir gülü vermiştim yare, gül de yandı yar da yandı
Yarim bu yanmalara da, bilmem nasıl can dayandı?

Düştü insan aşk narına, et kemik nasıl da yandı
Nice aşıkları yaktı, ben de yandım,kim dayandı?