Hatice Hantal Şiirleri - Şair Hatice Hantal

Akşam güneşi batarken
Seyrana daldım
Yavaş yavaş soluyordu güneş
Suların üstünde.
İniyordu günün son ışıkları
Engin nehrin derinliklerine ve

Başlar ilk akşamdan, geceden yangın
Yürekte kor olur bayram sabahı.
Kahır çöker yüze, sararır rengin
Gurbet el dar olur, bayram sabahı.

Boşuna bekleme yok gelen giden

Kullar fani,dindirmez,yalnızlık sancısını
Bana açılan kollar,samimi değil sahte!
Dost bildiğim tattırır kerbela acısını
Sefil halim uymuyor,Sana verdiğim aht´e.

Kullar anlamaz halden,bilmezler oldum heder

Hele bir dönüp bakın, çalımlı havasına
Ar etmeden yapışır, eşinin gagasına
Hava, su, yem bedava,gerek yok çabasına
Bakıp doldu gözlerim, kuşların yuvasına.

Bir erkek bir de dişi, çöpten bir ev aşiyân

Hasret yakar gözyaşımla gözümden
Damla damla dökülürsün Gizemcan
Güneş batar uyuyamam sızımdan
Şafaklarla sökülürsün Gizemcan.

Her baharla yüreğimde bağıma

Insan sevdiğinden ayrı düşerse
Yüreği hasretle dağlanır beyim
Buna çare yoktur akıl şaşarsa
Bir yudum aşk için ağlanır beyim.

Günlerce aç kalsa bir lokma yemez

Kara benim bahtım, var uğursuzluk
Yağmurlar altında çektim susuzluk
Sağlığımı bozdu yine mutsuzluk
Gökten güller yağsa, bize kül düşer.

Uma uma döndük muma yad elden

Gıpta ettim yeryüzüne
Dünya sakin bir limandı
Yıldız serpmiş gökyüzüne
Benden daha müslümandı.

Gökte kusur yoktu zira

Bencileyin yitik otağ, dem-i uzlet derdiyarim
Öyle saadetli gün ki, gelse vuslat derdi yarim
Kurbanın olam şevketlim, yıkma dil ile bendimi
Çekiyor gönlüm azade, her bir dertten derdi yarim.

Şol özlemdir bitmek bilmez, hep çoğalır derdiyarim

Haykırdım tenhalarda, yarim güzel adını
Ürktü de garip kuşlar, ağaçları terk etti
Bu mahzun yüreğimin duyunca feryadını
Taşlar un ufak oldu, böcek aşkı fark etti.

Ey gönlümün sürûru, sensizlik büyük acı