MEMET ALİ AMCA
Kuşları düşlerdik
Bir kere kuş gibi olamadık
Uzaklardan gelirdik
Kestiğin saçlarımız dökülürdü
MEMLEKETİM
Ters-yüz ceketim gibi hep aklımdasın memleketim
bir zamanlar yollarında ertelense de düşlerim
kimleri yazıp silmiştir unutmaz sarı defterim
çıkrıktan tezgaha eğirdiğim günlerim
MUSTAFA
Şiir de ağlar Mustafa
Bazen dalından kopar
Olur, param parça Mustafa
O zaman aynalar kırılır Mustafa
MUSTAFA KEMAL ATATÜRK
1 Eylül 1922’de
Uşak kurtarıldı
2 Eylül günü
Trikopis teslim oldu
NARÇİÇEĞİM
Baharda
İçimde bir ses
Sakın beni unutma der
Bir de bahçemde erik ağacı
NE Mİ KALDI?
Ne mi kaldı?
Baharımdan yazımdan
O akasya kokusundan
Gün de doğmaz oralardan
OCAK
Çocuklar
Biz de çocuktuk bir zamanlar
Tozlu yollarda az mı çevirdik çember
Şimdi konuşmaz uzaklar
ÖDÜNÇ GÜNLER
Ah! İlyas
Soracaklarımız vardı sana
Sen de gittin yalnız
ÖĞLE VAKTİ
Güne not düşme
Yalnızlık yola serer
Gelir çatar öğle vakti
Akşama söyler birer birer
ÖĞRETMENİM
Akşamı bekler sonbahar
Neye dokunsam soğuk
Varsın yağsın yağmur
Neyimiz kaldı ki ıslanacak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!