ŞİİR
Çiçeksiz daldan da
Söylenir durur şiir
Bazen ucundan bakar
Söylenmese de şiir
ŞİMDİ
Şimdi unuttuklarımız
Yola düşenlerimiz
Şu dalgınlığımız
Çırpınır durur
SIRSIZ AYNALAR
Bazen bıraktıkların
Acı ve pişmanlık taşır
Her güne anılar karışır
O günler anlattıkça ışır
SİTE YURDU
141 nolu odada
O plak hep dönerdi
O tren akşamları
Puflayarak geçerdi
SİZ KÜÇÜKKEN
Siz küçükken
Çocuk gülüşleriniz balık tutardı
Umutlarınız martıların kanatlarına takılır
Siz gülümserken akşamın kızıllığına not düşerdi
SORMA BENİ
Sorma beni
Yine karanlıktayım
Cam kırıklarındayım
Çıkmaz bir sokaktayım
SÖYLEYEMEDİKLERİM
Ben gidince
Geride ne kalır?
Yalnızlığımın karanlığı
Birde pişmanlığım kalır
TAŞTAN TAŞA
Yalnızlığın sığmaz odana
Uğuldar dört yanın
Kötü şeyler gelir aklına
Solur yolda bıraktıkların
TELLENDİN
Bırak yollarda kalsın
gülüşünden alma onu
çiçekler gibi koksun
belki gelir çocukluğun
TÜTEN KÜTÜKLER
Orada
Dalgınlığın
Konuşurdu gölgen
Kalırdı yorgunluğun
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!