Hasan Korkut Şiirleri - Şair Hasan Korkut

Dün yine nefsimden fazaya gittim;
Kendim ordan yolamıyom emmoğlu.
Kafam döndü, ben kendimi kaybettim,
Arıyom da bulamıyom emmoğlu...

Her günün hüzünü, yürek kasıyor,

Bir mübarek dava saydığım yoldan;
Sapan sapsın, ben sapamam arkadaş.
Mensubu olduğum gövdeden, daldan,
Kopan kopsun, ben kopamam arkadaş.

Secde ile öpüşmeyen başları,

Bizi mahva ahd-ü peyman edenler,
Nedametle namım ünler bir zaman.
Kuru inat ardı sıra gidenler,
Gün gelir doğruyu anlar bir zaman.

Elbette önemli; mayalar, özler;

Her şey derde döndü, kaldın darlıkta,
Meğer ise beslediğin bünye boşumuş.
Bir zerre değilsin esas varlıkta,
İsim, ünvan, bütün künye boşumuş.

Hakikat sırrını HAK’dan alırmış,

Tan atanda Bozkurtlarım fırlasın,
“3 Mayıs”ta bütün yer-gök gürlesin,
Türk güneşi tüm dünyaya parlasın,
……….Güneş doğuşunu gören dağın var,
……….Türkçüler Günü’nde toy var, düğün var.

Adı neydi gönderdiğin adamın?
Nahit miydi, Nihat mıydı Erzurum?
Tuttun Reyhani’yi Bursa’ya attın,
Şimdi için rahat mıdır Erzurum?

Sevdiğini, sen böyle mi seversin?

Yine şu gönlüme hasretlik çöktü,
Uçsuz deryalara saldı gam beni.
Kaplardan kaplara boşalttı, döktü,
Dağlardan dağlara çaldı gam beni

Hiç halimi anlamadı, bilmedi,

Aslı aynı olan; bir olur sanma,
Asalet de mutlak ilim bildirir.
Ehilde cesaret canlar kurtarır,
Cahil cesareti insan öldürür.

Bizi güzel görüp, güzel diyenler,
Bizdeki görünen güzel sizsiniz.
Mütevazi libasını giyenler,
Bizden ala esas özel sizsiniz...

Elimizden, kıymet verip, öpenler,

Benden selam söylen soran herkese,
Soğuklar vurdukça ovuşuyorum.
Asker oldum diye düşmeyin yes’e,
Ben askerliğimle övüşüyorum.

Malum ya, askerlik, burası işte,