Hasan Korkut Şiirleri - Şair Hasan Korkut

Bir faydam dokundu sanırdım amma;
Duyduklarım karıştırdı kafamı.
Bilindik mi, silindik mi muamma,
Alıngan mı oldum, yoksa evham mı?

Belli ki bu hususta karışıklık var,

Bütün dünya hahikati ararken,
Bir dilsiz tebliğin ne manası var?
Bülbül iken viran bağa konup da;
Hiç gülsüz ötmenin ne manası var?

Adalette kılı kırka yarmazsa;

Paylaşamadığın ne, Ülkücü gardaş?
O dilinden incinen aziz kişidir.
Daha önce sırt-sırta verdiğin sırdaş,
Seni kurşundan alan; onun döşüdür,
Ülkücü Ülkücünün öz kardeşidir.

Şairliğin, ozanlığın;
Sırrını tek ben çözerim.
Şiiri yazdığım zaman;
Yalan-yanlış söz düzerim.

Aruz nedir, hece nedir?

Belki deyip, şüphe ile bakarsın,
Sen beni sözümden cayar mı sandın?
İmkanlar zorlaşsa. yük ağırlaşsa,
Benim şirazemi kayar mı sandın?

Karga haber verip, yürek yarsa da,

Gök
Üst,
Yer
Ast.

İn,

Ülkü eri olmak kolay değildir,
Kişi, nefretini atarsa olur.
Siniri, öfkeyi terbiye edip,
Her acıya tatlı katarsa olur.

Ülkücü tanınmaz boyu-posuyla,

Bütün dünya bizi çok iyi tanır,
'Nizam-ı Alem'e kararımız var,
Tanımayanlar da zararlı sanır,
Oysa; en kötüye yararımız var.

Oğuz boyundanız, Müslüman Türk’üz,

Niceleri geldi, nice gelecek,
Mutlaka eceli dolup ölecek,
Bunları düşünen beyinler anlar,
Sanma ki; bu dünya sana kalacak.

Geçmiş günü beyhude anıp durma,

Hiç kimseler çözemedi sırrını.
Hep neşeli görünmeye çalıştı.
Sorsalar da cevap vermezdi saten,
O, sırrını yüreğiyle bölüştü.