Hasan Korkut Şiirleri - Şair Hasan Korkut

Bütün dünya hahikati ararken,
Bir dilsiz tebliğin ne manası var?
Bülbül iken viran bağa konup da;
Hiç gülsüz ötmenin ne manası var?

Adalette kılı kırka yarmazsa;

Gençlik; ‘ateş zarar vermez’ sandırdı,
Kül girdi gözümü kavurdu gitti.
Kaya iken, toz-toprağa döndürdü,
Yel vurdu tozumu savurdu gitti.

Ne ağular içtim, zıkkımlar yedim;

Şairliğin, ozanlığın;
Sırrını tek ben çözerim.
Şiiri yazdığım zaman;
Yalan-yanlış söz düzerim.

Aruz nedir, hece nedir?

Bayram çıkmış bayramlıktan;
Bayramlara bir hal olmuş.
Paskalya'ya hayranlıktan,
Yanakları al al' olmuş.

Dağda dendi, dağa çıktık,

Aniden sevdi,
Yaşlısı, genci.
Rağbet görünce;
Başladı hıncı.

Hileler yaptı,

ÇALDI GİTTİ

Bu dünya bir sahnedir;
Bazını çaldı gitti.
Saptırdı nicesini;
Kandırıp, aldı gitti.

Doğru-dürüst talih bana, gülmedi,
Ne diyeyim felek, yüzün ağ olsun.
Ektiğim tohumlar filiz olmadı,
Senin bahçende de, bağın dağ olsun.

Çile kuyruğuna beni gönderdin,

Senin hikmetinden sual olunmaz,
Bu nasıl bir imtihandır Ya RABB’i?
Çekilen acıya çare bulunmaz,
Sönen ocakları yandır Ya RABB’i!

Daha biraz önce bir bina çöktü,

Yiyecekse kurt- kuş yesin bedeni,
Tek ki; onun beti-benzi solmasın.
Kalbimin dibine gömdüm ki onu;
Hiçbir kemlik arayıp da bulmasın.

İncinmesin diye çok uğraş verdim,

Herkes bize gıpta ile bakardı,
Kem gözleri hep sen sezdin be Fehmi.
Beni “her şeyleri bilir” gösterdin,
Göçü bile önce çözdün be Fehmi.