Gün gelir idealizm ölür:
Dört kişi sırtında bir tabutla görülür:
Kerimesi Hamiyet’in oğlu Maraz
Nemelazım onun sağında suçluluk hissinde biraz
Rahmetli Şecaat’in kaypak oğulları arkada
Hoşgörü Solda, Menfaat onun sağında
YUREGIMDE KANAT SESLERI
Yüreğimde kanat sesleri mor menekşelerin
Ruhum uçmak istiyor yanına mor sümbüllerin
Ey sevgili diyorum keşke sen hiç gitmeseydin
Arkasına, dönmeyeceğin üstü kalsın veresiyelerin
Dünya fani ama sen gel de kanma.
Seni bekleyen gün hiç gelmez sanma.
Sahibi olduğun ne varsa yanma.
Ölürken tuttuğun yas neye yarar.
Özünü saklarsan dost düşman kanar.
Tepsidir dediler sen küre çıktın,
Engizisyonlarda kapandı bahtın,
Öküz boynuzunda sallandı tahtın,
Pul oldu suretin satılır dünya.
Fanidir dediler umudum yıktı,
Korku dolu feryatlar,
Buğulanmış bakışlar,
Soğuk duvarları okşar.
Odaları doldurur sessiz çığlıklar.
Bir masum bedende can çekişir hücreler,
Salyalı şehvet beşikten mezara tetikte bekler:
Göğsümdeki kafeste yerin bellidir senin,
Bende bıraktığın iz ta içimde çok derin,
Hiç ayrılmaz içimden sen yoksan da kederin,
Aldığım her nefeste sen hep varsın arkadaş.
Şebnemle beslenirdim körpe bir gonca idim,
Dolsa güzelliklerle, dünya fani neyleyim,
Benim olmayacaksa, niçin nazar eyleyim!
Kadir kıymet bilmeyen arsıza ne söyleyim!
Çirkin ‘sevdiğim’ dese dilenmeye razıyım.
Mutlu olmayı bilmek; ne güzel bir erdemdir.
Sılamda dolaştım; iz bulmak için,
Çoğu aramaktan az bulamadım.
Halimi açacak söz bulmak için,
‘Bu benim! ’ diyecek öz bulamadım.
Dolaştım günlerce narında yandım.
Hoş geldin ey ramazan! Sefalar getirdin sen!
Sofralara bereket her gönle ferahsın sen.
Aciz ve düşkünlere hep rızıkla geldin sen.
Batıldan kaçan kullar, bak geliyor ramazan.
Gönüller seni özler yolda kalmıştı gözler.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!