Vakitsiz bir acı ki gönlüme kurdu pusu
Yıkıyor gözyaşlarım önündeki her bendi
Bayrağın gölgesinde bu şehadet uykusu,
Sürdükçe gözümdeki uykularım tükendi!
(Şehitlerimizin anısına...)
Ezberim bozuldu gördüklerimden!
Yaşanan Aşk değil sanki kumpanya!
Bitecek bir oyun; herkes figüran.
Gözyaşı ve acı birer kumanya.
Ne hayal ne rüya ne de bir düş bu!
Cismini resmini görmüş değilim!
Gönle göre ya yaz ya kuzey kutbu!
Aşk derler adına; sormuş değilim!
Ya bir istasyonda sallanan bir el!
Saatler,bu dipsiz zamanda nokta!/
Her bir zerre kumda açılan kuyu!/
Bir Yusufumuz yok;kuyumuz çok da/
Saatler saatler bölün uykuyu!
An be an tükensin neyse bu zaman/
ne kadar sevdiğim; ne kadar kaldı ?
kavuşmak bir hayal;görmek düş gibi ?
dilersen göğsünde tutsak olayım !
çırpınır elimde gönlüm kuş gibi !
ne sel kaldı ne kar ne de bir boran !
Dilime geldikçe sensin sustuğum! /
Nice söz söylesem yetmez Mihrimah! /
Keskin bir hasrete öfke kustuğum!/
Bir teselli sözün etmez Mihrimah!
Ne mektup ne şiir;gönül raporu! /
Gün gelir tükenir tüm kelimeler.
Beni de seni de alır sessizlik.
Yalnız, yapayalnız bir acı ile,
Gidenlere inat kalır sessizlik.
Tutunur gözlerin o kızıl ufka,
Sesini duyur da ne istersen de!
Ya usulca konuş;bir son versen de !
Ya vur kır el gibi yada yer sen de!
Ama bir ses çıksın dudaklarından!
Beni benden alır her bir kelime !
Kaç gülüşünü sevmişliğim var,
Mısralara gizlenen.
Öylesine bir söz açıp aşktan,
Gönül kervanına katamadığım.
Saklamışım tozlu kitap sayfalarında.
Evimin bir köşesine atmışım da...
Yalnızlık,ruhumun konduğu tabut
Bir omuzda sen ver, gönlüm sen de tut
Ne altın ne gümüş ne de bir yakut,
İşlense, gözüme görünmez yine!
Kalabalık artta yalnızlık önde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!