Hasan Akay Şiirleri - Şair Hasan Akay

Karanlık bir dünyadayım
Anlatamadım kimseye
İçimi yakan ateşin
Alev,alev olduğunu.
Doğmadı güneşim,
Gelmedi baharım

Sen nedir bilirmisin yalnızlığı?
Duvarlar arasında yaşamayı.
Oturmuşum kırık,dökük bir masaya
Siğaram şişem kadehimle başbaşa
Onlara anlatmışımdır hep seni
Yüzlerce binlerce defa

Siyah örtüsünü yine çekti,
Bütün umutlarımın üstüne,gece
Gökyüzünde yıldızlar donuk,
Rüzgarlar saklanmış
Ateş böcekleri de uçmuyor,
Sessizliğe bürünmüş tabiat.

Bilemezsin yar,yar
İncecik sızıyı yüreğimde
Nasıl gamlıyım yar,yar
Günler zalim,günler karanlık
Boynum bükük
Öksüz gibi yar,yar

Aşkı bilmeden yaşamak
Zordur karlı dağları aşmak
İnsan yaşadığını anlamak
Çöl ortasında yalnız kalmak.

Bana aşkı öğretin kızlar

Arkadaş,doldur şu kadehimi.
Kurumuş dudaklarımı,
Doyurmak istiyorum.
Şu gönlüm bir han,acılar konmuş.
Izdıraplara yatak olmuşum.
Hissetmiyorum artık

Bir yaz akşamında
Oturduğum iskelede
Sen geldin aklıma
Seni düşündüm.
Üşüdüm.
Dudaklarıma takıldı adın,

Manasızdır aşksız yaşamak,
Bir anlam taşıyan
Bakışları anlamak.
Bulamadım,Her yerde aradım,
Tutamadım yıllarca kovaladım
Baharlarım sade ve renksiz,

SON YAPRAK
Olmuşum çakır keyif
Birkaç kadeh atınca
Yalnızlığımı unutmuşum.

Silemiyorum gözlerimden hayalini

Çökmüş içime yalnızlık
Etme sevgilim bu ne nazlılık
İçtim her gece
Aşkınsa bilmece
Oyunun öldürmece