Hasan Akay Şiirleri - Şair Hasan Akay

Bir taş düştü, gökten kafalara
Güz gördük,kış gördük,çıkamadık bahara

Dünyayı umman olsada beyinler
Gördükki fakir kalıp yaya giderler.

Düşmüş zavallı,Yokki tutan elinden
Yoksullaşmış kişi,artık sevgiden;
Neyi varki? ne versin,fakir evinden.
Kalmamış gücü,Koklamaya gülünden.

Sen feryat eyle,duymazki kulaklar,

Yirmi Temmuz bindokuzyüzyetmiydört sabahında
Şahlandı Mehmetçiğin altında küheylan
Yunan palikaryası,bitti artık tatlı rüyan.

Çelik göğsünü verdin,Akdenizin serin dalgalarına
Çoştukca.kükredi türkün kanı damarlarında.

Sordular seni benden,
Bir kalem geç dedim.
Hançeri vurupta,
Bilki bilerek öldürmedim.
Seni sevdim göründümse
Fakat sevmedim.

Ben tattım Aşkı dudaklarında
Gezindik kol,kola mutlulukla parklarda
Saman yolunda çılgınca seviştik
Ateş böcekleri yol gösterirken.
Gecelerin koynunda
Kutup yıldızına kurmuştuk sarayımızı.

Sana elimi uzattım yetişemedim.
Pir olmaya erişemedim.
Baharda olsa mevsim yeşeremedim.
İçimdesin! dağlar var aramızda anam.

Sevip okşadığın eller,tanrıya uzalı

Ağla gözlerim sen ağla
Her damlan bir duygudur
Düştüğün yer ızdırbın koynudur
Yemyeşil tarlalar
Kurumuş hazana terketti yerini
Durgun sular bulandı

Seni içimde ruhumda görüyorum
Bal akan pürüzsüz yolunda yürüyorum
hasretmiyim- ki sanki ben!
Seni ölesiye-ki özlüyorum.

Bu fani dünyanın kırık kalbini istemem

Gel dilberim.gel yanıma
vuruşturalım kadehleri yarınlar için.
Örümcekler ağ kurmadan saçına
Öt bülbülümöt.Bu gece sende dalında.

Uzatma bu geceyi,gel dilberim

Beni doldur kadehlerine,
Dudaklarının zevkine sun.
Hayalini çizmişim gözlerime,
Aşk hapsetsin bizi sinesine.

Buruk acılarıma hadi de gitsin,