Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

DOĞRU TERCİH

Hoşgörü, fedâkârlık, olsa gerek doğru yol
İntikamla değil de, affederek pişman ol…

17/12/’10

DİLRÜBÂ

En az benim kadar sen de sev beni
Bîçâre gönlümü kırma Dil-rübâ.
Seven sevdiğine böyle mi olur?
N’olur yerden yere vurma Dil-rübâ.

CIVIL CIVIL

Okullar açılınca
Bahçeler cıvıl cıvıl
Kimi gülün dalında
Kimileri uçuşur…

FİL, AYI ve MAYMUN AVCILARINA DİKKÂT!

Bu yazımı hikâyecikler ile süslemek istiyorum.

Önce ‘fil’in hikâyesi:

KÂİNÂTIN KALBİ

Habîb’in yattığı o yeşil türbe
Güneşin gururla, battığı yerdir.
Müezzin mahfeli, vedâ tepesi
Kur’an bülbülünün, öttüğü yerdir.

İNSANDA İKİ KANAT

Nedir diye sorarsan, o menzile götüren?
İnsanda iki kanat; biri fikir, biri aşk.
İyi düşün, karar ver, kendin bilen insanın
Olmazsa olmazları; biri şükür, biri aşk.

İLLÂ EDEP İLLÂ EDEP

Riyâya bürünerek, halka böbürlenirse
Elbette çalım satan, edepten mahrum kalır.
Hedefi yanlış seçmiş, göz/gez nedir bilmezse
Okunu yanlış atan, edepten mahrum kalır.

Gülüm (2)

Olur ya eskaza güzel gönlünü
Benden başkasına verdin mi gülüm?
Sen de benim gibi ilk gördüğün an
Aşkın bahçesine girdin mi gülüm?

GÜL-İ RA’NÂ –III-

Uluorta her duyduğun şeyleri
Sen kafana takma, dilber-i ra’nâ.
Ne olursun eften/püften şeylerle
Şu gönlümü yıkma, dilber-i ra’nâ

HASRET GİDİYOR…

Kıskançlık, kin, nefret arzı kapladı
İnsanlık sevgiye hasret gidiyor.
Bir tuğlanın ötesinden haber yok
Sıla şöyle dursun gurbet gidiyor.