Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

DOĞRU YALAMA OLDU,
YALANA SARILALI…

İnsanların birçoğu, nefes alıp verse de
Daha yaşarken öldü, yalana sarılalı.
Halka rağmen halk için(!) , bakınız neler oldu

SULTÂN’IM!

-Gönüller Sultân’ına ithaf-

“Oku” emri ile Hıra dağından
İn sevgili, ey sevgili Sultân’ım!

SEN

Gönül limanıma ilk demir atan
Geminin kaptanı, sen oldun sen, sen.
Aşkın ateşiyle yakıp, kavuran
En sonunda beni, sen oldun sen, sen.

KALEMİN ÖNEMİ

Doğru olan kaleme, eğri yazdırma yazar
Kalem eğri yazarsa, millete mezar kazar...

YÂ RABB!

GÖNÜL ÖZE BAKAR

İzden yola çıkıp izciyi sürer
İzci ize bakar, göz ise yüze.
Tüfeği dayamış sağ omuzuna
Avcı geze bakar, göz ise yüze.

ÖNYARGI

-Yanlışçılara ithaf-

Ayrık gibi, tüm bedeni kaplamış
Yanlış fikri, tâ kökünden sökmek zor!

“TÖVBEMİZ DE,
TÖVBEYE MUHTAÇ”(*)

Sâde dille tövbe, tövbe değildir
Bizim tövbemiz de, tövbeye muhtaç.
Gerçek tövbe için “nasûh” gerekli

GARK EYLE

Yüce Rabb’im n’olur bana acıda
Günahkâr kulunu, nûra gark eyle.
Senden ne gelirse ona râzıyım
Batsa da dikeni, hâre gark eyle.

FÂNİSİN DÜNYA

Senin dostluğuna güven olmaz ki
Atarsın başından fânisin dünya.
Genç, ihtiyar demez yere çalarsın
Gidilmez peşinden fânisin dünya.

ECDAT YÂDİGÂRI

Mehterin eşliğinde tarihe dön geri bak
Güzel olan her şeyde, ecdat yâdigârı var.
Beste, had ve mîmârî sanatın her dalında
Gönül alan her şeyde, ecdat yâdigârı var.