Hanifi Kara Şiirleri - Şair Hanifi Kara

AÇINCA/KAPANINCA

Rüyâda padişahsan, gözün açınca biter
Dünya padişahıysan, gözün yumunca biter…

11/07/'10

AĞLAMA GÜL’ÜM!

Gönlüm râzı olmaz, o kara göze
Üzülme sen n’olur, ağlama Gül’üm!
Leylâ’m ol yak beni, köz düştü öze
Nâlân olan kalbim, dağlama Gül’üm!

YETER

Gönlüme inci gibi
Dökülen sözün yeter.
Tâ doğuştan gamzeli
O güzel yüzün yeter.

AŞK ve ÖKSÜRÜK

Âdâbın gereği bu, bâzı şeyler izlenmez
Çok şeyler gizlense de, aşk, öksürük gizlenmez...

Hanifi KARA

ZÜMRÜD-Ü ANKA KUŞUM

Bir kanadı kırılmış, yavru bir serçe gibi
Kaf dağında üşüyen, Zümrüd-ü Anka kuşum.
Gönüller âleminde, mefrûşâtı aşk ile
Kaf dağını döşeyen, Zümrüd-ü Anka kuşum.

SİTEM (2)

Boş yere akıtma gözünden yaşı
Sil; ağlama dedim, silemem dedi.
Bana karşı senin sitemin yeter
Gel; ağlama dedim, gelemem dedi.

TEHLİKELİ İKİ T (*)

Hayatımız üç dilimden ibâret
Biri bugün, biri yarın, biri dün.
N’olur dostlar üç beş günlük dünyada
Hiç akmasın, ne gözyaşı, ne de kan.

TÜRKÜLERİMİZ

Zamanla eskimez, o dünden beri
Bizi çalar/söyler, türkülerimiz.
Düğünde/seyranda, neşe saçarlar
Gönlümüzü eğler, türkülerimiz.

SEVDİĞİM

Kötülük nedir bilmez, kanatsız melek sanki
Temiz kalpli, şefkatli, rânâ yüzlü sevdiğim.
Benzerin az bulunur, öyle alımlısın ki
Kıyaslamam kimseyle, bulut gözlü sevdiğim.

SEVGİ NAZIN GIDASI

Elbet yanmak gerekli, pişmeden yol alınmaz
Koru nâra çevirir, körük közün gıdâsı.
Hem maddî, hem mânevî dengeyi gözetmeli
İbâdet ruhumuzun, yeşil gözün gıdâsı.