Han Danca Şiirleri - Şair Han Danca

Zamanın akışıyla birlikte
Zirvelerde parlayan onlarca yıldız
Teker teker terk etmekte
Bulundukları yerleri

Bir puslu yıldızgöçü

Toprak Şövalyesi
Rüzgar gibi arsız
Ve bir nazlı tohum karşısında
Nadiren kararsız
Nasırlı ellerin getirdiği
Bunca yıllık zafer

Güzel işler yapanların nişanıdır yorgunluk
Tatlı bir tembellik çöker neden sonra insana
Ve geçip giden başarının ardından
Güç bela doğrularak yeniden
Hevesle yelken açar
Yeni yorgunluklara başarının adamı

Ey bendeki ben
İçimin dibindeki
Ruhumun üstündeki
Yaşamımın aslı astarı
Değiştir beni

Hep kurbağaları öptüğümle kaldım hayatta
Hiçbiri prense dönüşmedi
Siğillerden başka ne kaldı ellerimde
Ve artık sidikli kurbağalar yok hayallerimde

(06/03/2007 HAN DANCA)

Bir karantina odasıydı
Hapsedildiği beden
Kendini teslim etti
Hiç beklemeden
Ve ne olduğunu anlamadan
Buldu toprağın altında

Ben sevdalara ektim aşkımı çiçek diye
Aşklar tanrıdan var olan herkese hediye
Leylaklar bir okşama, sümbüllerse fısıltı
Güller tatlı bir buse, dikenlerse hırıltı

(26/02/2007 HAN DANCA)

Rüya görmüşsün hayır olsun
Şerre yoran hıyar olsun

(04/03/2007 HAN DANCA)

Geçmez oldu İstanbul'da sabahlar
Gün dediğin önce Bambi'de başlar
Isırıldıkca sıcak sıcak dilli kaşar
Bir zevk yayılır bütün beden coşar
O yüzden yurdumun insanları
İşten önce hemen Bambi'ye koşar

Şiirimin dili
Uyandırır fili
Yazmayacağım işte
Artık öyle afilli

Şekilci insanlardan