Halil Yılmaz Hıtmiye Şiirleri - Şair Hal ...

Issız, vahşi dağların
Yalçın kayaların
Göğe ağmış karlı dorukların
Donduran soğukların çiçeği
Baharın haşmetli sultanı
Esrik, nazlı gelin kardelen

Zulüm ve ölüm aygır birer at olsa
Kapıma dayansa Azrail
Nöbete dursa
Leyla ile Mecnun
Kerem ile Aslı sevdasıdır bu sevda
Ne pusatlar kuşanmışım uğruna

Kutsanmış bir türkü
Uysal
Sıcak bir sevgilidir içimde bahar
İzin vermez soylu düşlerim
Kızamam, kıyamam
Ocağı sönesi haine

Çocukluğumun masalsı diyarı
Her tepesi bir kaf dağı
Canım memleketim, benim derdim
Merdivenler uzatır, nasıl da salıncaklar kurardım
Gizemli, mavi boşluğuna
Ay’ın şavkı düşerdi

Zamanın ezberine
Zulmün eziciliğine
Aldırmadım, aldırmam
Ferhatların, Leylaların
Ve ille de kahramanları adsız
Fukara sevdaların

Şimdi her şey
Çığlık çığlığa
Başımız bulut denizi
Duman seline batmış
Kaçkarlar, Ağrı
Çukurova, Harran, Amik

Kaygı yüklü
Yorgun nehirler gibi akan
Bütün sabahların
Her şafağında
Başı duman duman
Mor dağların

Korkacak
Sararıp solacak
Kahrolacak
Üstüne çığ gibi düşecek
Işık selinde boğulacak karanlık
Kaçacak

Ve onlar
İnsan olabilmek sevdasında olanlar
Sağır ve dilsiz kuyulara akmaya
Çorak topraklarda
Taş yüreklerde yeşermeye
Kendini adayanlar

Yandı, yıkıldı
Karalar bağladı zaman
Dünyanın dönüşü durdu
Ertelendi güneşin doğuşu
Süyüm süyüm bulutlar
Günler ağıt ağıt akmaz oldu saatler