Yaşamak Ne Zormuş Anne
Derimden kılımı çektiler anne!
Sokak lambasında durmuşum
Az garip gölgede, az ötede
Belli belirsiz insanlar arasında
Beni bul, heryerde
Bir çok gönül hapisleşiyor.
Ben kırık, kesiklerim nerde?
Şehirde kafalar patlıyor.
Gözde damlalar, acı kalpte!
Haşmetli ellerini şaha kaldıran yiğit,
Gözyaşların mıdır susamak?
Bulutları kesiyor ufku delen parmakların,
Her sözünde bir git, her sözünde yaşamak!
Eceli tuttunmu, koparma,
Güneş ile ay arasında kalmış
Yıldız olduğumu düşün
Ufalanmış bir yıldız,
Parça parça
Karanlıkta çarpan bir yıldız,
Giderek uzaklaşan bir yıldız
Bana söz etme ayıp şeylerden
Ekmeğin çıtırtısını dişleyenlerden
Sessizliği lokma sayan sofralardan
Elini cebine atarken lafı değiştirenlerden bahsetme
Canını dişe takanların kuyruğuna girme sakın
Gir mesken, gariplik gir
Yurdun burası,
Pencereyi açabilirsin,
Ağlarsan.
Beni diğerlerinden ayrı,
Korkum çıplak bıraktı gözlerimi
Sonrası yürek ağrısı
Tam aklımdasın şimdi
Kafamı yastığa koyup uzandım mı
Belki mutluyum, belki degilim,
Yürek kapıları sunar
Gözyaşları geçer alt yazılı
İzleyemeyeceksiniz ama siz
Gözler kapalı
Çünkü içerde sunulanın yok bir reytingi
Bir çok şey insanın elinde amma
Senin sadece kanın kırmızı!
Benim bağırdıkça
Nüfus eder tenime,
Ceketini alıp çıkan!
Bir yürek verilmiş sana,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!