Halil Topaç Şiirleri - Şair Halil Topaç

Ben dost ile değil, dertle dertleştim.
Dört elle sarılmış, dert bırakmıyor.
Ben yâr’le değil, felek’le yüzleştim.
Yüzsüz felek dönüp bana bakmıyor.

Bir oyunda kader ile eşleştim.

Yarın gidiyorum, kimsenin bilmediği,
Kimsenin görmediği, kimsenin sevmediği,
Ellerin değmediği, kimsenin gitmediği,
Niye gittim demeden bir yere gidiyorum.

Yarın gidiyorum, aşkın bitmediği,

Duydum ki yârin gitmiş. Ah gönlüm yar gönlüm.
Otur sen figan eyle. Zordur işin zor gönlüm.

Seni ele değişmiş. Ah gönlüm yar gönlüm.
Kendini viran eyle. Zordur işin zor gönlüm.

İnsanın düşmanı insan olunca,
Sırtına beş kurşun atmış yürümüş.
Şeytanın yerini insan alınca,
Hayatına kuyu kazmış yürümüş.

Sözde adil insan hak alır satar.

Gittiğin günden beri, şehre adım atmadım.
Bu şehir dünya gibi, gözlerimde dar oldu.
Günüme bir saniye, sensiz zaman katmadım.
Tozpembe düş üstüne, bir karış tozlar kondu.

Gittiğin günden beri, içime çıra yaktım.

Haho ne miş bilimisen?
Kim söyler, kim çeker bilimisen?
Susmağıydan belli sen bilmisen…
Gel yaslan sağ çinime
Haho ne miş söylim siye.

Bilesin ki bu gece, asla yatmayacağım.
Yokluğunla oturup, sana ağlayacağım.

Bütün ışıklar sönük, çekili tüm perdeler.
Yüzüm avuçlarımda, avuç yüzü zedeler.

Beni bir yerlere gömdün ey gönül.
Gömüldüğün yerden huzur mu buldun?
Ne istedin benden? Vermedim gönül.
Azı eksik, çoğa kusur mu buldun?

Benim azım, senin çoğundan çokmuş.

Gönül ne gezersin, yaban ellerde?
Elin hayrı olsa, el olmaz gönül.
Yel değilsin her gün, esip bir yerde.
Yelin yeri olsa, yel olmaz gönül.

Sana yaban eller, olamaz mesken.

Dertler bağdaş kurmuş, el ele vermiş.
Yürekte düzenler, sıra gecesi.
Yüreği yar ile bir mesken etmiş.
Halay çeker sanki sıra gecesi.

Eğlen derdim eğlen, koş baştanbaşa.