Halil Müftüoğlu Şiirleri - Şair Halil Mü ...

Sona erer mi bilmem, bu kışımın baharı.
Endişeye sevk eder, bu olayın efkârı
Koca kış mevsimimde ağlarım zarı zarı.
Gel kışımı bahar yap mevsim bitmek üzere.

Dur geçme insan oğlu, dur da sonunu seyret.
Her an ki gelinecek, bu site bize ibret.
Bizle ses bulur mezar, sessizliğin sesinde.
Onlara huzur verir insan ziyaretinde.

Daim yanına gelip, sahte sarılanları.
Yüzüne hep gülerek, arkandan vuranları.
İnsan diye sandığın, o bukalemunları.
Sil gitsin hiç arama, bu türde olanları.

Çok sıcak bir gece idi.
Uyumayı bırak,
Yatmanın mümkün olmadığı bir gece.
Serinlemek için açtığım penceremden
Tüm görkemiyle beni seyrediyordu gökyüzünden ay.

Hasret dolu gönlümün, bam teline vurarak,
Maksadın nedir senin, bana bunu bir anlat!
Sana gelen yolları, manen de kapatarak
Yaptığın eziyetin, ağırlığını bir tart.

Sensiz sabahı neyleyim,?
Kollarında uyanmadıktan sonra.
Yaşattığın mutluluktan,yanaklarım al al olmuş,
Kokun ve öpücüklerinle,uyanmadıktan sonra.
Ve güneş çılgınca bakarken bize,

Kıvrılıp giden yollar gönlümün derininde.
Zor da olsa gitmekte meçhul istikametine.
Gölgele düşer birden gönlümün güneşine.
Ya rab nedir bu girdap ne zaman çözülecek?

Her şey bende noksan, yanımda yoksan.
Gündüzler boran geceler tufan.
Karşılıksız sevda olur başa dert.
Her zaman gönüle yüklüyor külfet

Zorladıkça zorladım bir cevap alamadım.
Dedi ki zamanı var sabırla bekleyesin.
Karaya çıkan balık misali çabaladım,
Yeter bu kadar kapris artık onu diyesin.

Elimde gençlik resmim, baktıkça üzer beni,
Hayal bile edilmez, benimkisi temenni.
Bir imkânını bulup geriye dönebilsem;
Bu aklımla gençliği tekrar yaşayabilsem...