Halil Müftüoğlu Şiirleri - Şair Halil Mü ...

A CORONA

Çin’den geldin corona,oldun dünyaya belâ.
Yapmadı yaptığını, ne veba ne ebola.
Yaşlıya oldun düşman, sonun olacak fena.
Gece gündüz durmazsın, versene biraz mola.

Sahildeki kum gibi dalgalar yemiş içim.
Kim anlar kimler bilir tahribatı ne biçim.
Kendime idman yaptım sabır denen sözcüğü
Tarumarım durumdan bilemezler göçüğü.

A DEMELERİM 2
.
-Benden menfaati var iken bana boyun büken, inanın ki işi bitince bana boyun büktürdü. Sağ olsun!*
-Ben herkesin derdi ile yandım da yandım. Yanmaya başlayınca kimseyi bulamadım.
-Dost olanın olmalı altına post. Olmayanlara da diyebilmeliyiz hooşt.
-Kendini şair sayan sairler o kadar türedi ki! şairler gölgede kaldı. Sairler şairleri ayrık otu gibi sarmaya başladılar

Tüm dertleri topladım, yaptım onları yumak.
Aldım elime tığı, ördüm onlardan kazak.
Daim beden örtümdür, hiç çıkmadı ki onlar.
Onları giysi yapan dertliler beni anlar.

A Durur Açacak Gibi.

Ne çok zamanlar geçti,
Ne aradın ne sordun.
Senden bir meltem esti
Yine bağrımda doğdun.

Dürüstlüğün kıymeti, kalmadı bu dünyada.
Yalakalık revaçta, her yerde geçer olmuş.
Cüceler sırım boylu gezmekteler podyumda
Meyve veren ağaçlar, hep kargalarla dolmuş.

Ahirete yolcu var, eller üstünde.
Geride kalanlar, keder içinde.
Bitti şen günlerin kahkaları.
Nerede gençliğin şahşahaları?

Gönlünü açar insan mültefit insanlara.
Ne mutlu bu kayranın içinde olanlara.
Bir meydan bulunca hep, orda koşmak istedim.
Olmuyor bu arzum da, ben buna ne diyeyim.

Hepsinin ellerinden tutarak yürüyelim.
Sevgi ile şefkati onlara gösterelim.
Kalbimizde her zaman, onlara olsun sevgi.

Hararetten kuruyor susuz kalan dudaklar.
Herkeste aleniyet bizler ise sır saklar.
Bekleyeceğiz bizde açılacak şafaklar
Dağılır elbet bir gün başta kara bulutlar..