Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Hakikati söylemeye
Mangal gibi yürek gerek
Bina inşa eylemeye
Temeliyle direk gerek

İş çığırından çıktığında

Yağan yağmurlar rahmettir toprağa
Akar, akar yarıkları doldurur.
Bir kez nazar et çiğ düşmüş yaprağa
Dersin ki; O, olmazları oldurur...

İRFAN’IM

-İrfan Çemrek'e-

Ne bu çehre ne bu surat?
Şükret haline İrfan’ım

“Çalışmak ibadet” denmiş
Herkes kazancını yermiş
Allah sana akıl vermiş
Sen sen ol harama gitme
Harca ama israf etme.

İsterken canı canan
Hazır isen vermeye
Özden kavrulup yanan
Haklıdır gül dermeye.

Yaratanı sevdikçe

KAÇ KEZ DEDİM BİLMEM

Kaç kez dedim Köksal bilmem
Bununla on olsun aha
Hata yapma artık; silmem
Gidersem gelmem bir daha

Anlatmak istesem seni
Dilim dönmez ki kadınım
Resmetmek istesem seni
Kalem çizmez ki kadınım

Katlandın hep şu huysuza

Ne söylemişti O yüce Peygamber
Dikkat edipte anlasaydın eğer

Ne huzursuzluk çekerdin, ne çile
Yakalanmaz giden… Artık nafile

KARAKOÇ’A KİM AĞLAR?

“Suları Islatamadım” diye ağlardın
Zulüm görse bir garip, karalar bağlardın
Sakarya misali coşup coşup çağlardın
__Mevsim “Beşinci Mevsim” bozuldu bak bağlar

KAYSER

Kayser’de biliyordu bilmesine
Olmadıktan sonra nasip, ne fayda?
Gitti en sonunda pisipisine
Yoksa iman; varmış tasvip, ne fayda?