Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Gönlümü saldın da derde
Döndürdün başımı felek.
Bakmadan halıma bir de
Yükledin sırtıma şelek.

Dert bir değil biri desem

Pır pır uçan gönül kuşu
Sende bir gün vurulursun
Hayat ki bir uzun koşu
Ömür yetmez yorulursun

Karlar düşer toprak dama

Dal budak esirgemeyip gözünü
Bir daldan bir dala konuyor gönül
Ne zaman ki görse yârin yüzünü
Lal olup öylece donuyor gönül.

Leyla’yı arayan Mecnun’dur hali

Kovalarken günler günü
Sızlanıp da durma gönül
Kaybettin bak en son dünü
Dizlerine vurma gönül.

Sevgi ekip deremezsin

GÖNÜL 6

Nazar et de şu dünyaya
Ne var, ne yok gör be gönül
Uzak görme; burdan aya,
Gayret edip er be gönül.

Bilgiç mi sandın kendini
İki kitap okumakla
Niçin kötülersin dini
Ne sebeple ve ne hakla?

GÖZLER AYAKLAR

Bakmasına bakarda her göz, görür mü?
Görmesi gereken Hakk’ı, hakikatı.
Ve ayaklar… İstenen yöne yürür mü?
Aşarak onca engeli, barikatı.

Ne şekli var ne şemali
Eski köyde yeni alet
Kişiye hastır cemali
Eski köyde yeni alet

Önden baksan taşa benzer

FARKIN OLSUN

Eskileri bırak artık
Farklılık yap, farkın olsun
“Ne var, ne yok” de; keşfe çık
Farklılık yap, farkın olsun

FARZET Kİ;

Her zamankinden farklıdır nedense
Coşarak kabardı yine Fırat’ım
Eyerlenmiş beklerken haydi dense
Kişneyerek şaha kalkar kıratım