Halil Manuş Şiirleri - Şair Halil Manuş

Bu dünya bir merdivendir
Basamak, basamak çıkar
Güzel yolun çilesinden
Cahil olan çabuk bıkar

Nasıl anlatsam doğduğum yerleri
Toz duman ağaçsız çıplak dokusu
Çalışanın yere damlar terleri
Burcu burcu gelir toprak kokusu

Üç ayı baharda beş ayı karda

Pasaportunu da biz vermiştik daha dün,
İşe bak sen, tehdit edilmekteyiz bugün.

Aç kalmışken sahi onu doyuran kim di?
Karnı doydu ya dönüp tehdit eder şimdi.

Dert yanacağına bakınıp sağa, sola
Bismillah diyerek çık bakalım bir yola
Alın terin aksın; heyben, helalden dola
__Yeter ki; sende olsun, halisane ihlâs
__Yontulur, inceltilir… Kalem olur kalas.

LİSAN-I HAL İLE

Her can zikirde lisan-ı hal ile
Dil söyler, güller açar, duman tüter.
Akıl vermiş anla diye Halil’e
Dil susar, güller solar, zaman biter…

Yıllar yılı vatan dersin
Vatan da çoğalır barlar
Bir uzun hava istersin
Başka telden çalar tarlar.

Değişik haller var sanki

TRENE BAKANLAR

Nasıl görsün ki, kaçan trene bakanlar
Biriktirip tıkınmaktalar ha bire
Gelip de gitmiş nice Hanlar, Hakanlar
Duymaz mısın, ne götürmüşler kabir’e?

Sevda nedir sorma bana
Yanana köz sorulur mu?
Bir taşta sen vurma bana
Yaraya tuz sarılır mı?

Unutma ki dediğini

Yazı yazsam, şiir yazsam
Derim; Memleket, Memleket
Nice güzel şehir gezsem
Yerim Memleket, Memleket

Toprağında yattığım

MEHMETÇİĞİME


Kalk yiğidim artık tamamdır vakit
Sen sustukça havlamakta birçok it
Dün sırtımdan beslenen asalak bit