Hep küçük gördün beni, ne beklerim ki senden
Hiç bir farkın kalmadı, mezardaki dedemden
Gül bakalım halime, kahkahalarınla gül
Ha denizden yol bekle, ha kayadan gonca gül
Ha çölden bulut bekle, ha senden biraz umut
Unut güzelim unut, dediklerimi unut
Uğruma canını verecek kadar
Aşık olduğuna inanmıyorum
Henüz iki aylık bir bebek kadar
Masum olduğuna inanmıyorum
Sarılıp boynuma gerdan misali
Sözlerim yoruldu ayaklarımdan çok
Kelimelerim sarhoş olmuş..
Kemiklerim etinden habersiz,
Kalbim senden başka her şeyden...
Ellerim boşlukta geziniyor
Alışkanlık işte, hala ellerini tutabileceğini sanıyor
Kendimle başbaşa her akşam üstü
Çıkmazın içinde kalmak ne zormuş
Hem hayat yoldaşı, hem gönül dostu
Vefalı birini bulmak ne zormuş
Bu dünyada mutlu olmak ne zormuş
Ne kanat çırparsın olduğun yerde
Uçmayı öğreten sen değilmiydin?
Başım girecekken, olmadık derde
Kaçmayı öğreten, sen değilmiydin?
Yürek parçalıyor, mahsun bakışın
Senden özür diliyorum bitanem
Bu şiirde aşkımız gibi yarım kalacak
Sadece ilk satırı mutlulukla,
Diğer satırları ayrılıkla dolacak
Herzamanki gibi sonuna gelemeyeceğim
Ve yine diğer ayrılık şiirlerim gibi
Çocukça hallerini anlamıyorum
Hiç büyümedin çok ümit etsemde
Güzelim artık ben oynamıyorum
Elma desem de çık, armut desem de
Masumca hiç gelme yanıma artık
Biz efsane olmuşuz, dillerdeymiş aşkımız
Derler ki ilk görüşte, yürekten vurulmuşuz
Bir yağmur sonrasında, bu sahilde ikimiz
Senin başın omzumda, el ele görülmüşüz
Martılar eşlik etmiş, bizim aşk şarkımıza
Kaç kişi bir kelebeğe gönül verir
Üç gün sonra öleceğini bile bile
Kaç kişi bir güle gönül verir
Bir hafta içinde solacağını bile bile
Ben se her şeye rağmen sevdim seni
Başkasının olacağını bile bile...
Yıllar öncesinden yerleştin kalbime
Ama bana hep dostça yaklaştın
Çektiğim sancıyı düşünüyorumda bazen
Keşke bana hiç canımcım demeseydin diyorum
Bana hiç bitanem demeseydin
Yüzüme hiç gülmeseydin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!