Halil İbrahim Güncan Şiirleri - Şair Hal ...

Öylesine susamış bu gönlüm,
Bir hayat arkadaşına.
Benim için çarpan bir kalbin,
Sevgiyle atışına.
Sonu gelmez yalnız gecelerin,
Geçmek bilmez saatler dakikalar,

Suçum neydi, nasıl günah işledim,
Bu dertleri reva gördün Allah’ım.
Genç yaşımda hep ağlattın, inlettin,
Al canımı niye verdin Allah’ım.

Dünyan oldu sanki bana cehennem,

Seksen dokuz yıl evvel,
Türklüğün içi yandı.
Birleşti yedi düvel,
Ankara’ya dayandı.

Saldırdı kahpe Yunan,

Hava alayında Diyarbakır’da,
Seksenli yıllara uzanır dostluğumuz,
Tozlu topraklı köylerde geçmiş,
Benziyor çocukluğumuz.

Kaderimiz aynı iklimden beslenmiş,

Polisiz biz and içtik, vatana ve millete,
Razıyız her cefaya, sıkıntıya mihnete.
Biçare gönüllere, güneş gibi doğarız,
Hainlerin üstüne, kurşun gibi yağarız.
Yücelsin şerefimiz, eksilmesin şanımız,
Feda olsun millete, kanımız ve canımız.

Dirmil dağın eteği,
Kokar gülü çiçeği,
Dirmil fani ömrümün,
Vazgeçilmez gerçeği.

İzmir bizim ilimiz,

Ben düşündüm bulamadım yollarım,
Ne olur çıkar yol bul Yüce Tanrım.
Elim açık havadadır kollarım,
Bu garip sana bak kul Yüce Tanrım.

Bana ümit veren senin kudretin,

Şimdi ne kürt böreğinde o lezzet,
Ne kürdilihicazkarda eski ahenk,
Ne de dillerde eski muhabbet....
Sadece ölüm,
Ve kin kusuyor namlulardan
Benim terörist dediğim,

Orta Asya, Ergenekon dünümüz,
Türk Milleti asırlarla yaşlanmaz.
Viyana’dan Otranto’ya ünümüz,
Deli gönül dert çekse de uslanmaz.

Uygurlardık, Göktürk olduk çağladık,

Yitirmişken ümitlerimi bir bir,
Yalnızlık uykusuna dalarken
Seni görüyorum.
Bir çocuk ağlaması,
Biraz hüzün biraz acı,
Seni düşünüyorum.