Dost bildiğim dostum hep bühtan eder
Sanır ki dilinden bal kaymak akar
Yüreğimi söküp çengele takar
Dost görünen yaren ömrünü yersin
O Kadir kıymeti bilir görünür
Yan yüreğim ağla gözlerim
Dermanım yok sana geleyim
Felek vurdu bana acımaz
Kime ben şikayet edeyim
Hasret kaldım elin tutmaya
Uzaklardan filmlerden dizilerden
hayranlıkla seyrettiğim
Geleceğim bir gün sana
İstanbul'u iki yakadan gören
masana oturacağım
Bir bardak demli çay söyleyip
Ey koca İstanbul
Kimler doğdu içinde
Kimler yaşadı sende
Kimler öldü göçtü
Gülen güldü bağrında
Konakların penceresi cumbalı
Bu elin güzelleri hep havalı
Bahtımı taşlara çalalı
Bir güzel gördüm saçları dalgalı
Başıma sardım her türlü balayı
Gözlerinle göre biliyorsan
Kulaklarınla duya biliyorsan
Acıyı yaşayanlarla
Acıyı yaşaya biliyorsan
Hayat ne vad ediyorsa
Sana
Bırak yakamı bırak
Uçmak istiyorum
Bir kuş gibi
Özgürlüğe doğru
Bembeyaz bulutlara
Masmavi gökyüzüne
Yıllar yılı sen kalbimde
Sönmeyen kor ateş oldun
Can evimden beni yaktın
Sen beni bir küle döndürdün
Feryadımı sen hiç duymadın
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!