Bırakıpda gitmeyi
Hünermi sandın
Durup düşünmedin
Şeytana uydun
İnceldiği yerden kopsun dedin
Gülerek çekip gidiyorsun
Kibir insanı kendini
Ateş gibi gösterir
Karşısındakinin ateşini
Su ve toprak olduğunu
Unutur
Gecenin gözü kör
Kulağı olurmuş sağır
Zalimin acı zulumu
Hep isyana çağırır
Bir ses bir nefes olsun
Kırsan inadını sen beni af etsen
Mutluluktan ucar sana gelirim
Dağlar taşlar olsun senin şahidin
Bir daha olmazki yemin ederim
Beni yaktın birde alemi yakma
Toprak altında yuvaları
Odaları ışıksız minik
Karanlık dolambaclı yolları
Medeni ufak yartıklar
Kara kara karıncalar
Çok çalışkanlar
Kartal bakışlı mavi gözlü sacları sarı
İçini okurdu insana baktığı zaman
Cana can şehit düştü vatan avladı
Dünyaya gelir mi öyle yiğit kahraman
Doğan güneş gece ay yıldızlar şahit
Kar yağdı lapa lapa yağdı
Kar yağdı esaret bereket yağdı
Ayrılıklar beraberinde ağlattı
Kar yağdı beyaz ölüm yağdı
Kar yağdı yollar kapandı
Bir sevda döndü başında
Alıcı kuşlar gibi
Delişmen çağında
Ne sevenin aşkı
Ne sevginin gücü yetti
Yürek yakan
Kimler ağlıyor kimler gülüyor
Bilinmez bu mahzun saate
Kimi acılar içinde kıvranıyor
Kimi sevinç den en yüksekte
Bu dünya hepimizin bu savaş neden
Kederlerle yaşıyorum
Gittigin o günden beri
Korkularımı yenemiyorum
Tükeniyorum yetmez mi
Ben bende degilim sevgilim
Bitirdim kaybettim kendimi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!