Hayata yaklaşıyorken küçük adımlarla,
Büyüyor durmadan yol,gitmek için uzaklara.
Eline tutuşturuluyor ansızın yapacakların sonra;
Oysa bizim hayallerimizi hiç düşünmediler.
Gittinmi uzaklara,ah nasılda bu şehri bırakıp,
Gökyüzünü ben boyamadım
Bulutlara ağladığım günlerde
İçimden yürüyüp geçtiler
Başımı kaldırdığımdaki izler
Hatta toprağın kokusunu
Öyle ya!
Gecede aynıdır gündüzde.
Görmeyenler için;
Hep o aynı dönence.
Geceyi dinleyenler için,
Geçip gideceksin ömrümden;
Alıntılar yaparak.
Ayrılacak başım dizinden,
Toz gibi dağılarak.
İç çekecek nefesim;
Bütün telefon ve adreslerde başka birileri
Tanımadığım sesler,yüzler
Ah o insan ki,nasıl bırakıp gider
Tekrar yanacağını bilmediği lamba gibi
O geçmişini...
Yeni günler bekliyoruz,geçmişi unutarak.
Nerede çocukluğum kusursuzluğum?
Bu ağaçlar üstünde unuttuğum;
Gök mavisi kazağım.
Karınca yuvalarını bozduğum,
Toprağa bakıyorum utanarak.
Yenilirse gözlerimiz karanlığa,
Bir ışık için acele etme.
Alır karanlık ince ince feri.
Vakit...
Konuşmak için..
Yaşamak Öyle Durup Duruyorken Üzerimde
Kum yığınından çıkan böcek gibi
Hedefi vurmayacak mermi,bir ok benzeri
Nasıl bir duymaksa her an içimde
Nereye kaçsam hep yakalar işte beni
Söyle bu akıp giden su gibi
Yollardan,
Gecede gündüzde dinmeyen
Ağrılardan,
Bak gizlice martıların gözlerine
Durmadan,
Benim daha fazla yaşayacaklarım var senden
Tertemiz bir hayat yaprağını yazacak
Akıp gidecek yaşama hayata dilimden
Güzel bir günde güneş gibi akacak
Bu hayatı ben yaşadım belki senden az belkide fazla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!