Sevdamın adı kara,
Benimle girecek mezera,
İsyan edecek her zaman içim,
Düzene yalana,
Sevdamın adı kara sevda.
Ben Melankoli;
Varsın olsun,
Güneş doğmuyacak sabahlarında kalayım.
Geceyi hüzün sarsın, ben hüzüne dalayım.
Gelin üzerime acılar bırakın ağlıyayım.
Varsın olsun.
İnsanlar iki yüzlü, İnsanlar alçak,
Sadece ölümmüdür insanları ayıran.
SANMA Kİ BÖYLE OLUR AYRILIK KÜÇÜĞÜM.
ÖZGÜR BİR RUH BEDENİNİ SARAR,
YÜREĞİNE DEĞER BAZI ZAMAN.
GİDEN GİTSEDE,
Ben aynalara küstüm Anne,
Aynalar yalancı,
Aynalarda ki ben değilim ki!
Gördüğüm ben bana yabancı.
Ben aynalara küstüm Anne.
Sen benim küçüğümsün.
Ama içimde öyle büyüktür ki sevgin,
Anlatamam...
Kelimelere sığdıramam seni,
Geçmiş senelere sığdıramam.
Ben seni öylesine geç tanıdım ki!
Karanlıkları dünde bırak sevgilim
Çünkü daha yapacak çok işlerimiz var.
Karanlıkta işlemez ne elimiz, nede beynimiz
Yürünecek daha çok yolumuz var.
Karanlıkları bırak sevdiğim.
Silindi gecenin içinde ümitlerim,
Sustum, sustu bütün hecelerim.
Biliyorum yine dökülecek göz yaşlarım
Olsun, yinede inadına seni seveceğim.
Şehrin en karanlık yerindesin,
Bir yanın aydınlık ama bana gece yönündesin.
Kadınım.
Can yanım.
Gittin bir sabah,
Geride bir insan bırakarak.
Kusursuzdu çekip gidişin,
Gitmek zorunda olduğun için gitmiştin.
Yoksun...
İzmir ağlıyor yokluğuna,
Bir damla, bir damla daha
İzmirin semasından Kordona düşüyor,
Sen yoksun.
Yerlerdeki ıslaklıkta ayak izlerin,
Hangi rüzgar seni benden alan,
Hangi yağmur tanesidir,
Senin gözlerine dolan.
Hangi bulut aramıza girdi,
Hangi dağlar bizi bizden etti.
Yaşıyorum sevdiceğim,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!