Yalan! ...
Arda kalan.
Tamamlayamadığın,
Tamamlayamıyacağın,
Bir ömrü bıraktın ardında,
Kalan elinde koca bir yalan.
Dün dünde bitti, bu günde kalmadı,
Yarına kalacak tek bir şey adındı,
Meğerse yaşadığım her şey yalandı,
Seni seven yüreğim cennetinde yandı.
Saymıyorum artık gündüzleri, geceleri
Bir virane bıraktın geride, bıraktın seneleri
Sen ki, toprağımsın,
Havamsın ve daim suyum.
Sen ki, Güneşimsin,
Ay’ımsın, Yıldızımsın parlayan.
Sensin bana bu tende bu canı sunan,
Sen ki cansın, canansın yaşanılan.
Sensizliğim boğuluşumdur,
Yok oluşumdur en derin sular da.
Yanışımdır sensizliğim,
İbrahim’in atıldığı o dev ateşin çukurunda.
Sevdim seni yüreğimin en güzel yerinde,
Sevdim.
Ağlama be sevdiğim,
Bu bir veda değil
Başlangıcımdır benim.
Farzet ki yaşamadın benli günleri
Farzetki hiç bakmadı gözlerimiz birbirine.
Yine yapayanlız kaldım dört duvarımla.
DÜŞÜNCELERİMİ GÖMDÜM TAVANDAKİ DÜZ ÇİZGİYE.
HÜZÜNLÜ BİR PARÇAYI DİNLEDİM.
SENİ BÖYLE GÖRMEK İSTEMEZDİM YAR DEMEKTE.
İÇİME DOKUNDU BİR KEZ DAHA.
SENELERİN ARDINDAN GELEN RUH YORGUNLUĞUNDA
İki gözüm.
Harabe bedenimin çiçeği.
Sınırlarımı geçip gelemediğim.
Gelipte yanına göremediğim.
Konuşmalar yasak bana,
Belki de bu yüzden yazıyorum
Sen beklemek nedir bilir misin?
Beklenen bilmese de beklediğini!
Nasıl bakar insan hayata
Gelmeyeceğini bile bile baharı
Nasıl özler bilir misin can.
Kara kışın hüküm sürdüğü
İşte yaşadın yüreğim,
İşte yaşadın ve sonbahar geldi.
Bak ardında kalan bir yaşamın
Yaprak döküntüleri.
Bir gözyaşını bile silen yok artık,
Yüreğinde kalmadı işte bak azık.
Yitip giden bir çok şeyin ardında,
Kalınca anlıyor insan.
Bir eksik daha yaşıyorsun hayatı,
Her gün bir eksiliyor yaşamından.
Bir bir düşerken sevdiklerin toprağa,
Sorguluyorsun hayatın nedenlerini.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!