Gürsel Pal Şiirleri - Şair Gürsel Pal

Yitip giden bir çok şeyin ardında,
Kalınca anlıyor insan.
Bir eksik daha yaşıyorsun hayatı,
Her gün bir eksiliyor yaşamından.
Bir bir düşerken sevdiklerin toprağa,
Sorguluyorsun hayatın nedenlerini.

Yaşıyorum arkadaşım...
BAK YAŞIYORUM BU BOZUK ÇARKIN İÇİNDE,
SEN GİTTİĞİNDEN BERİ NEMİ DEĞİŞTİ
YOK DOSTUM DEĞİŞMEDİ HİÇ BİR ŞEY.
İNSANLAR DAHADA BENCİL VE RİYAKAR OLDULAR.
HANİ KONUŞURDUK HEP YA.

Zaman zaman içinde korkularım var,
Tek korkum olmayan yer senin yüreğin.
Ne olur salma yüreğinin limanından beni,
Fırtınalara terk etme sensiz bu bedeni.
Zaman zaman içinde yanlızlığım var,

Uykusundayım,
Derinliğindeyim aşkımızın.
Bir rüya görüyorum,
Öylesine mutluyum ki!
Sen varsın, ben varım....

Anne...
Bu gün çok canım yanıyor,
Aklıma gelen tek sen oldun Anne.
Kime sığınayım ben,
Nereye gideyim.

Bu gün baharlar açsın içinde,
Kara kışın inadına.
Bir derin nefes çek ciğerine,
Sen bakma kış olduğuna.
Bilirmisin?
Sen neyi hissedersen

Annem...
Gecelerde karanlığımı aydınlatansın,
Bana can veren,
Bu yüreğimin atışını sağlayansın.
Annem...
Sen yaşamsın.

Bilmiyorum sildiğim kaçıncı satır bu,
Bilmiyorum hangi satırlarda kafiye kurabileceğimi.
İçimde biriken kocaman bir yanardağın,
Dışarıya çıkmayan lavları gibi
Cehennem sıcağı gibi sevdan.
Oysa yazacak o kadar çok kelime varken,

Gökyüzünde yıldızlara yazdım seni,
Aya yazdım, Güneşe yazdım.
Benim içimde büyüyen,
İçime sığmayanı kainata saldım.
Vur git istersen,
Kanasın her daim umutlarım içimde

Usul usul gel yanıma,
Sokul otur yanı başıma.
Sanaen güzel dizeleri okuyayım,
Okumakla kalmayayım birde canlandırayım.
Usul usul gel yanıma,
Gel otur yanıbaşıma.