Gülten Alp Şiirleri - Şair Gülten Alp

Benim Suskunluğum Başkalarına Aftır,
Kendime Ceza...

Kendime not: Gülümse Güçlü görün.
Hiç bir şeyin seni üzmesine izin verme..
Keyfe keder yaşa. Kahveni yudumla.
Ritim tut şarkılara. Güzel havada yürüyüş yap...

Ne halin varsa gör dediklerinden beri çok keyifliyim. Prangalarından kopmuş serseri ruhlu, deli dolu, özgür kelebekler gibiyim. Bir hesap vereceksem eğer oda Yaradanıma derim...

Birde diyorlar ki "Çocuklarınızı özgür bırakın, özgüveni gelişsin" Bu bozuk çağda kime güveneceksin?

Ben düşüncelerimi patavatsızca insanların yüzüne vurmak istemem. Görürüm, duyarım ve susarım.
Kimseyi kırmak, incitmek, hayatına karışmak, kararlarına müdahale etmeyi sevmem. Psikolojik baskı ise en yıpratıcı olanı, benim düşüncelerimi merak ederse sorar bende dürüstçe kibarca söylerim.
Ön yargı ve insanların iç huzursuzlukları dışa yansıyor yeterince mutsuz ve kendini sevmeyen başkasına taşıyor, etrafa öfkeli ve agrasif olarak saldırıyor, kimin ne maske takdığını bilmeden. Kimi ise dünyadan elini eteğiniği çekiyor. Kendi iç dünyasına çekiliyor sakin ve dinlendirici bir edayla içinde kıyametler koparken kimseyi ilgilendirmez der gibi büyük bir ustalıkla gizliyor...

Yüzünden geçmişi okunan kadın!
Öyle mahsun durma, öyle yaralı, öyle ürkek.
Savur saçlarını rüzgara.
Kaldır kafanı gökyüzüne.
Sakın pes etme ve yenilme.
Senin ne çektiğin kimin umurunda...

Ne çok susuyoruz konuşacağımız yerde.
Gönlümüz bir dar ağacı, muhatabı yok cümlelerimizin. Kimse kimseyi anlamıyor nasıl olsa sussanda anlamıyor konuşsanda...

Bu kadar kolaymı, benim hiç mi canım yanmaz,
benim hiç mi içim acımaz.
Annem bile tanıyamadıktan sonra beni, güçlüdür ağlamaz dedikten sonra.
Kimseler anlamaz...

Sen kimsesizlik nedir bilir misin?
Bilmede sarıl sevdiklerine sımsıkı, duygularını gizleme, erteleme, dilinde sevgi sözcüklerini eksik etme.
Öfkeni gösterirken iyide, sevgin neden perdelenmekte...

Kırdığın kalbi bir kez daha düşün, cam değil candır. Umutları, hayalleri, hevesleriyle bir insandır...