Gülten Ağrıtmış Şiirleri - Şair Gülten A ...

Gezmek Seni Adımlarımla Şehrim Olan Bursa
Şehrim Bursa başlasam sana dünden bugüne
Bitmez anıların, tarihin, gelmişin, geçmişin
Dokundurur ancak ucundan satırlarım
Sayfalar tutar aslında şanın şöhretin.
Uludağ; Gürgen ağaçlarının üstünden geçerken gökyüzünde

Sen Olsan Benim de Ailem
Sen olsan benim de ailem.
Takık kaldım sana,
Takık kaldım yanına,
Takık kaldım dibinde olmaya.
Nolur çok sevme beni diyen haykırışın,

Sus Artık Sus Konuşma Yeter
Çenenin altından soktuğumda konuşamasın diye artık
Hapsettiğim dillerin
Beynine kadar dayanan bıçağın ince sivri ucu
Değerken o yumuşaklığa
Başımın altındaki

Sen ve ben;
Bir zamanlar kardeş miydik?
Senin hırkana yapışan,
Nerdeysen oraya sürüklenen,
Annemden sonra seni bildiğim;
Senle ben kardeş miydik?

Beyaz Kağıttan Uçaklar Attım Sana
Başında mezar taşın; sikken
üstünde kefenin; tennuren
omzunda mezarın; hırkan
bir elin yukarı açık diğer elin aşağıda yere dönük
haktan alıp halka verirken

Yüzüm büzük büzük.
Üst dudağım alnıma doğru çekik.
Bütün mimiklerim dondurulmuş buz gibi
Dokunsa bir nokta dağılacak sanki.
Elinde pense dili tutmuş diğer eliyle alttan alta keser,
Bıçağı gözünü oyar,

Bugün çok iyiyim.
Bugün çok sakinim.
Dün de sakindim.
Dün de iyiydim.
Her nedense rahattım.
Her nedense huzurluydum.

Yanımda yatan sen miydin?
İnsanlar kimlerle yatıyor.
Biliyorlar mı?
Biliyorlar mı kim olduklarını; gözlerini,
Sözlerini, seslerini; biliyorlar mı?
Simsiyah gözlerin.

Anneannemin tel dolabı vardı,
Teyzelerimin de ben çocukken.
İçine koyarlardı günlük yemeklerini.
Günlük pişerdi hep.
Koca bir pazar alışverişi yoktu.
Mevsimlerindeydi meyveler, sebzeler.

Gövden gövdeme yaslıydı…
Yetmedi…
Eller vardı saçlarım da kolları olmayan
Bedeni olmayan…
Eller, bir değil, iki değil, üç değil,
Eller, eller, eller…