Gülden Çimen Şiirleri - Şair Gülden Çimen

https://youtu.be/9jdsviE5uhY?si=ml-mu1izraaZ7lWF

Bu sabah yine izmarit kokulu sokaklardan geçiyorum
Yokluğunda kimi suçlayacağımı bilmeden.
Gözüme çarpan kim varsa, küfreder gibi bakıyorum
Kendimi bile sevmiyorum sen yokken.

Bugün o kadar çirkinim ki beni görmeni hiç istemem.
Saçımdan kırıklıklarım dökülüyor,
Gözlerimse cehennem çukuru
Gözaltlarımda yetişen çürük aşk meyvesi..
Sürekli kesiklerimden sızan kokunla,

Önce göğüne mavi diye astın sesimi
Sonra gittin..
Kırk yılın kahvesi değil,
Bin yılın sessizliği kaldı ellerimde.
Bu saaten sonra gelme sevgili, gelme

Herkesin herşeyi hiçliği olmak üzereydi,
Kırmızı etekli kız çocukları
İşbaşı yapmıştı umutsuzlukta
Bıyıkları yeni terleyen oğlanlar
"erkekler ağlamaz" cümlesiyle yüzleşeli epey olmuştu. Mektuplar yola çıkalı sevgili yarini terk etmişti çoktan. Köyden kente göç, kentten köye göçe ikame etmişti.
Susuzluk açlık artık inletmiyordu,

Kalbim ışıktan yoksun bir mabed,
Kapısında senin siluetin bekliyor hâlâ.
Adını her andığımda göğsümde bir tohum çatlıyor,
Ama hiçbiri toprağına filiz vermiyor.
Gözlerin zamanı eritiyor,

Sen geldin;
Yeni yeni kitaplar basıldı sevginin resmi gözlere düşen,
Bebekler aşkı bilerek doğdu,
Sesini duyan tüm türkülerin sesi kısıldı,
Yakup'un ağlayışı duyulmadi Yusufa,
Benim sana uzanan sessizliğim yanında..

Binlerce şiir kusuyorum uykularına
Yüzlerce masal diriltiyorum
Yine de gelmiyorsun gitmelerime.
Sana yazdığım her cümlenin içinde mahsur bir özneyim
Sen her noktasında susan bir yüklemken.
Yapma;

İçimde, yıllardır ıslanmaktan çatlamış bir duvarın rutubeti var.
Her tuğlasında senden kalan sessizliğin tortusu gizli.
Dilimde adını anarken bile küle dönen bir sabrın uğultusu asılı,
Gözlerimde ise kırık hatıralarımızın izi dolaşıyor.
Ve ben,
Kendini anlatmaktan yorulmuş bir kalbin son imzasını atar gibi gidiyorum.

Sözcüklerine odalar kurarken
Cümlelerinde şehirler inşa ettiğim
Duy yazamadıklarımı,
Kurguladığım nice ölümler varken sessizliğine,
Yine seni yazıp duruyorum,
Hiç bir renge açılmıyor kapılarım.

Gel seyreyle halimi de gülümse biraz,
Besmelesiz başladığın bu aşkın bedelini dağıtıyorum bu gece…
Sevmek bana, sevilmemek bana,
Acı bana, acınmak bana,
Aşk bana, yoksun’luk bana..