Ellerine dokunmak yetmiyor artık
Gözlerimi gözlerinden almak istemem
Denize benzetmiştim ben gözlerini
Bulanmasın diye dalmak istemem
Çok özledim bir tanem bir bilebilsen
Üsküdar da bir martı
Çamlıca da bir çınar
Gülhane de ceviz ağacı
Olmak isterdim
Aşkı bilende
Seninle her sokak bana meyhane
Seninle her yaprak bana bir name
Kilit vursalar da her gün gönlüme
Senden vazgeçemem severim yine
Temmuz 2011
Boz bir tepenin yamacındayım şimdi
Yürüyorum
Terlemiş ayaklarımla
Güneşe daha yakın
Bulutlarla daha dost
Maviliklere akraba olmak için
Kimse çare olmaz artık
Benim bu hasretime
Kendi kendimi yaktım
Sakın özür dileme
Aşka inanıyorsan
Bu gün bayram
Dargınlar barışacaktı
Ayrılıklar bitecekti
Yüzümüz gülecekti hani
Boşver gönül
Kandırma kendini
Düşüncelerim sonbahar sarısı
Gitmekle kalmak arası
Gitsem ağır bir kış bekliyor beni
Kalsam çaresizlik
Yenik düştüm yıllara
Issız sevdalarda gezindim
Suskun dillerim vardı
Senden önce
Nasır tutmuş yüreğim
Seninle yeniden doğdu
Bir ömür boyu
Kafeste büyüttüğüm
Çiğ düşmüş yüreğime
Hasretin kara yel
Üşüyorum ben
Dokunacak bir el
Tutunacak dal arıyorum
Bir elim sende
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!