Sevgi arsızı, sabahyıldızı
‘Boş ver’ dedikleri hiç bir zaman boş veremeyecekleriydi
Biliyordu..
Biliyordu da bu ruh halini değiştiremiyordu
‘Keşke’lerin yeniden başladığı noktadaydı
Ne dündü ne de yarın
Zaman başka bir zamandı
Belki tıpkı çocuk yıllardaki korkuların
Uçan balonun elinden kaçtığında tattığın
Kim bilebilir yarın uyanmak var mı uykudan
İç çekişlerinin yankılandığı
Bir varmış bir yokmuş olur musun?
Resim kâğıdının üstü tek renk
Papatya saflığı, kar beyazı
Kurşun kalemin ucundasın
Çizdim seni işte buradasın
Şimdi siyah sensin beyaz boşluk
Sekiz yaşında bir çocuk olmak vardı şimdi...
Sorumsuzca oynamak bütün gün...
Akşam babanın dönüşünü beklemek,
Canını sıkan bir şey oldu mu utanmadan ağlamak vardı
Korktuğunda babanın güvenli, sıcak kucağına sığınmak........
Hiç büyümemek vardı...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!