Aynalar yalan söyledi…
Güller savaştı yaseminlerle kalemlerin ucunda
Yasal acılar yasadışı mutluluklara karıştı
Uyurken melekler düşlerin koynunda
Bir fahişenin yorgun gözlerinde gece sabaha ulaştı
Aynalar yalan söyledi
Ne isterdim biliyor musun?
Rağmen sevmeyi hiç öğrenmemiş olmayı.
Bir kez öğrendin mi devreye giriyor kendiliğinden
Engel olamıyorsun
Başka türlü sevemiyorsun.....
Ve bir kez birini ona rağmen sevdiğinde, canın acıyor.
Belki
Hiç görmediğim bir şehrin
Hiç yürümediğim kıyılarındaydın belki...
Belki sevdalıydın
Belki özlemleri yaşıyordun en ağırından...
Hiç görmediğim bir şehrin
Dünsüz günlerde, yarınsız gecelerde
Aşk yaşamdı bildim..
Burnunda hep bir bebek kokusu
Bir nefesten nefes almaktı havasız odalarda
Tekdüze bir hayatı rengârenk boyamaktı
Geçmişin muhasebesini yapmak zordur.
Yürek ister kendiyle yüzleşmek.
Her zaman herkesi hırpalar kendini sorgulamak….
‘Kaybolduğunu belli eden bulunmayı bekleyendir...’ derler
Bulunmak isterken buldun...
Sadece onların hikayeleridir anlatılan
Ki erken,çok erken büyüyenlerdi onlar….
Erken büyüyenlerden, ama asla omuzlarını düşürmeyenlerdendi
Babasına sorardı hep, ne zaman bana bisiklet alacaksın, diye
Kırmızı kar yağınca,derdi babası
Biz, hiç ‘biz’ olmadık ki......buna izin vermedin ki...’
Dedin..
Evet, haklıydın ben hiç ‘biz’ olmak istemedim seninle
‘Sen’ ve ‘ben’ olarak kalmalıydık
‘Biz olmak’ sorumluluktu, en ağırından
En başından koyduğun kurallardı, kalkanımı kaldırmama sebep..
-------
Kan kırmızı Paris ezgilerinde
Bekle…
Falında yitik sevda arayışları
Bekle geleceğim bir düşle sabah ayazında
Tüm anlamların yittiği yerde bekle
Sana ‘aşkkk’ dedim
Oysa aşık değildim...
Diledim
İstedim deliler gibi...
Doğru zamanda, doğru yerde,
Dokundum ve dondun
Beklemiyordun belki
Baktım ve gördüm oysa...
Belki
Gördüğümü bilmek işine gelmedi
Anladığımı anlamak ya da...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!