Gökhan Ebren Şiirleri - Şair Gökhan Ebren

dudaklarını ısırmış dudaklarını ısırmış dudaklarını ısırmış
bir çocuk bir çocuk bir çocuk...
sakalları dizine inene kadar masallar dinlemiş
uydurmuş düzinelercesini...
saçmalamış uydurmuş kondurmuş kandırmış
zafiyet geçirtmiş bütün duyularına oburluktan öbürlükten...

bakma
açmaz
bu çiçek
bundan başka...

ne

sana,
bana,
ihtiyaçları
var,

daha çok

karanlık bir ayı
yaralar kirpiklerin
bileklerin süt kokar
akşam üzeri
ve bir atmaca kalkar
yerden yukarı

bu yol ayrılığa gider
kalplerin kırıldığı yere
yüreklerin yorulduğu yere
incilerin saçıldığı yere...
ateşli kelamların savrulduğu yere
kurşun yerine...

gitmek
ne
kolay
kakmakta
öyle...

suda taş sektirirken
elimi tuttu
sarı hurma yediydik
beraber
oturduk
dibinden su sızılayan

şu
karşı ki
dalda
bir
kartal...
kartal

ters giden
birşeyler var
hayatımda
diye
düşünürken
kendi yönümde

avuçladı
toprağı
süzüldü
avuçlarından
toprak...