1988 yılında Konya’nın Beyşehir ilçesinde dünyaya geldi. İlk ve orta öğrenimini, büyüdüğü İmrenler Kasabasında, Lisans eğitimini ise Anadolu Üniversitesi, Kamu Yönetimi bölümünde tamamladı.
Çocukluktan bu güne, edebiyat sevdasından hiç vazgeçmedi. Yüreğindeki bu sevda, kıvılcımdan aleve dönüştü. 2007 yılından itibaren duygularını hep kalem ile kâğıdın sevdasına bıraktı. Bazı şiirleri ulusal ve yerel dergilerde yayınlandı. Bazı şiirleri ise çeşitli sanatçılar tarafından bestelendi.
2014 yılında “Eflatun” isimli şiir kitabı yayınlandı ve ...
Şiirim başlamıyorsa Rahman adınla,
Sensizliğin şiirini neyleyim?
Kalbim atmıyorsa bağışlayan namınla,
Senden habersiz kalbi ben neyleyim?
Görmüyorsa baktığımda varlığını gözlerim,
Anne;
Biliyor musun seni yine çok özledim,
Zaten özlediğim için yazıyorum yine,
Hasretinden boğazımı düğümledim,
Seni çok özlediğimden ağlıyorum anne…
Aşk, gözlerde şimşeklerin çakmasıyla başlar insanda,
Can damarından daha yakın olur sana,
Anlayamazsın...
Onsuz iken yutkunamazsın, nefes alamazsın,
Yaşayamazsın..
Onu görünce titreme nöbetleri sarar vücudunu,
İlk defa sevdiğim iki gözden korkuyorum,
Bir boşluğa düşmüşüm ben kanatsız uçuyorum,
Ciğerim yanıyor cayır cayır hissediyorum,
Seni deli gibi severken sensiz gidiyorum…
Acıların en babasıymış severken ölmek,
Yayından fırlayan ok misali,
Gözlerime saplandı gözlerin,
Yerinde duramayan çocuk misali,
Kalbimi yerinden oynattı gözlerin…
İstanbul bulamıyor derdime çare,
Ben bir bülbülüm,
Aşığım güle,
Hep gülün etrafında geziyorum,
Ama görmüyor beni,
Bakmıyor bana,
Hep dikenini saplıyor,
Baba;
“Allah’ın selamı üzerine olsun” diyerek başlayayım lafıma,
Ve sakın söyleyeceklerim için kızma bu oğluna,
Ama özledim işte seni ne yapayım?
Baba,
“Yanındayım” demen bile yeterdi korkuma,
Pas tutmuş yüreğimin en güzel çiçeğiydin,
Yan şimdi sende benimle kor gibi,
Yaralı kalbimin manası söyle sen miydin?
Git artık buradan eri kar gibi…
Dağ başında tek kalmış bir kuzuyum,
Hiç sordun mu kendine neden seven hiç sevilmez?
Merak etmedin mi hiç neden sevenlerin yüzü gülmez?
O zaman ben sorayım, neden hep böyle yarım kalır aşklar?
Ve neden en saf sevdalarda söylenir hep yalanlar…
Her şeyini paylaştığın, her şeyine katlandığın kişinin gidişini görmek nasıl yaralar insanı,
Buna yürek mi dayanır ne olur bakma kapat şu gözkapaklarını,
Bu dünyanın yalanları,
Hani nerde kralları,
Dünyaya nam salanları,
Göçüp gitti, göçüp gitti…
Kandırır hep dünya malı,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!